اگر خواستید به هند سفر کنید باید بدانید که این کشور، سرزمین رنگارنگی است. این رنگارنگی علاوه بر آنکه در طبیعت و اقلیم این سرزمین خودش را نشان می دهد در آداب و رسوم، مذهب، فرهنگ و عقاید مردم آن نیز کاملا هویداست. در این مطلب خواهید دانست که هر یک از نشانه هایی که گاهی در ظاهر مردمان هندو می بینید چه معنایی دارد و گویای چه عقایدی در آنهاست. اگر راهی این کشور هستید بد نیست این اطلاعات را در مورد آنها داشته باشید.
Namaskar
این کلمه یادآور رایج ترین و مشهورترین نوع سلام و علیک در هندوستان است که هنگام خوش ‌آمدگویی یا خداحافظی به کار می‌رود. در این شیوه سلام کردن، کف دو دست را به هم چسبانده و زیر صورت به سمت بالا نگه می‌دارند، کمی‌خم می‌شوند و سپس به شخصی مقابلشان قرار دارد به این روش سلام می‌کنند. هندوها معتقدند که چسباندن دو دست به یکدیگر نشانه همفکری و همرنگی با طرف مقابل بوده و از طرفی دست راست را نیز مظهر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را بیانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌دانند. آن‌ها در واقع با این حرکت می‌خواهند یکی بودن جسم و جان شان را به شخص مقابل القا کنند. این مطلب برگرفته از سایت تور بالی است .
Shakna-Paula
دستبندی تهیه شده از مرجان قرمز و صدف که در مجلس عروسی به دست عروس خانم بسته می‌شود. مفهوم این دستبند در میان مردم هند این است که با این دستبند داماد عهد می بندد که عروس را خوشبخت کرده و او را همیشه دوست بدارد. هندی ‌ها به این دستبند، دستبند عشق می‌گویند.
Tilak
تیلاک یک نشان مذهبی‌ است که هندوها روی پیشانی شان قرار داده و معتقدند برای آن‌ها سعادت، خیر و برکت به ارمغان می‌آورد. این نشان معمولاً از خمیر قرمز رنگی تشکیل شده از زردچوبه، زاج سفید، ید و کافور تهیه شده و به صورت لکه‌ای کوچک میان ابروان قرار داده می‌شود. به عقیده مردم هند، این نقطه از پیشانی محل خرد نهفته، تمرکز و عقل انسانی است. در ضمن از نظر مسائل عبادی نیز کانون مهمی‌ به حساب می‌آید و آن را چشم سوم وجود خود می‌دانند. تمام مراسم مذهبی آن‌ها با گذاشتن تیلاک و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روی این نقطه انجام می‌شود. این رسم در بعضی مواقع برای خوش‌آمد گویی یا وداع با میهمانان نیز دیده می‌شود.
Mangalsura
گردنبندی است که زنان متاهل از آن استفاده کرده و معادل حلقه ازدواج در غرب و سایر کشورها می باشد. گردنبند فوق معمولاً از دو رشته کوتاه از مهره ‌های سیاه و آویزان از طلا تشکیل شده است و روز عروسی داماد آن را بر گردن عروس می آویزد تا دانه ‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ کند.
حلقه ‌های گل
درست کردن حلقه‌های گل در هند بسیار متداول است. برای نشان دادن ادب و احترام بیشتر، دسته‌گل‌هایی از یاس سفید با گل‌های جعفری یا همیشه بهار (نارنجی رنگ) تهیه شده و به شکل ریسمانی به هم بافته و ته آن را گره می‌زنند. این حلقه گل را در مراسم مختلف بر گردن کسی که می‌خواهند به او احترام بگذارند می‌اندازند. استفاده از حلقه گل در مراسم ازدواج بسیار مرسوم می باشد.
سنجاق روی بینی
سنجاق روی بینی یک نگین براق بوده که مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندی می باشد. البته با گذشت سالها، این زینت را دختران نیز استفاده می کنند.
Arati
این سنت نشانه ای از عشق و تکریم است و در موقعیت‌های متفاوتی چون تولد کودکان، ستایش و درخواست برکت از خدا، شرکت در محافل شعری و سرود، خوش‌آمد گویی به مهمان و خوش‌آمد گویی به عروس و داماد جدید استفاده می‌شود. روش کار بسیار ساده است؛ پنج لامپ یا چراغ کوچک را پر از کره یا روغن کرده و در سینی فلزی کوچکی قرار می‌دهند. در کنار آن نیز صدف حلزونی با آب پر شده و اطرافش را با برگ و گل تزئین می نمایند. بخور کافور نیز به عنوان عطر سینی استفاده شده و در نهایت سینی به حالت چرخان در محافل گردانده می شود تا ارواح شیطانی و تأثیرات چشم‌های شیطانی از آن مجلس دور گردد.

هندى ‌ها آداب خاصى در صرف غذا دارند. آنان به هیچ وجه در غذا خوردن اسراف نمى‌کنند. چرا که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فکرى و جسمى ‌شان مى‌شود. از سوی دیگر سعى مى‌کنند غذایشان به چرخه طبیعت نزدیک باشد. به همین دلیل مصرف غذاهایى چون گوشت و ماهى را مانع آرامش روح و نیایش با خدا مى‌دانند چرا که برای تهیه آنها باید موجود زنده ‌ای را کشت و به اعتقاد آنها بدین ترتیب چرخه طبیعت بر هم می خورد.
از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ خاصی هم از آن مستثنی نیست. هندى ‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه ‌اى وجود داشته باشد تا انرژى میان غذا و انسان در تعامل قرار گیرد. عادات غذایی مردم در هر منطقه از هند با هم متفاوت است. به طور مثال در جنوب (شهرهایى چون حیدر آباد، شانل و…) غذاهاى تند مصرف می شود، در غرب (مثل کلکته) غذاهای شیرین و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى. اما یک سری غذاهاى مشترک در همه مناطق هند وجود دارد که از آن میان می تواند به «دال» که از حبوبات تشکیل شده و معمولاً آن را روى برنج مى‌ریزند و مى‌خورند اشاره کرد. «دال (Dal)» را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند؛ ولى هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته مى‌شوند و همین باعث تنوع در غذا مى‌شود. این مطلب برگرفته از سایت تور لحظه آخری پوکت است .
دوساسامبار با اینکه غذاى مخصوص جنوب هند است، اما مصرفش در همه جاى هند رواج دارد. این غذا از یک نان بلند و نازک تشکیل شده که در وسط آن سیب زمینى، پیاز و فلفل گذاشته و مى‌پیچند و برای چاشنی هم از سس خاصى استفاده مى‌کنند، که چتنى نام دارد. این سس با نارگیل و خود سس سامبار که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.
باتورا یکى از نان ‌هاى معروف در هند می باشد که با غذایى به نام چولا میل مى‌شود. چولا از پیاز، نخود، گوجه فرنگى، و فلفل و ادویه تشکیل شده و آن را با نان باتورا که روغنى و پفى شکل است میل می کنند.
سمبوسه نیز غذایى آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف شده و در خیابان ‌ها دست فروش‌هایى آن را به فروش می گذارند.
در کل اینگونه است که طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى کمترى برخوردار است.
هندوها اعتقاد دارند که گاو ماده را نباید کشت و گوشت این حیوان را نباید خورد. به همین دلیل است که آنان از گوشت حیواناتى چون بز، گاو نر و گوسفند استفاده مى‌کنند. البته مصرف گوشت در میان هندی‌ها چندان پسندیده نیست، حتى امروزه هم هندو‌هایى هستند که در کل زندگى‌ شان هرگز گوشت مصرف نکردند.

هند از کشورهایی است که آداب و رسوم در آن نقش بسیار زیادی ایفا می کند. به این ترتیب مراسم ازدواج در این کشور هم نمی تواند از این قاعده مستثنا باشد. براین اساس مردم این کشور از زمان های دور مراسم ازدواج را به صورت جشن های چند روزه برگزار می کرده‌اند و و آداب پیچیده بسیاری برای این مراسم قائل بودند. برخی از این آداب و رسوم هندی شامل رنگ کردن دست و پای عروس است که در اصطلاح به آن حنانگاری گفته می شود، در این مراسم به میهمانان افتخاری به جای دست بندهایی از گل، حلقه گل اعطا شده، و تعداد بسیار زیادی شاخه گل و یا گلبرگ گل رز پرتاب می شود که نمادی از خوشبختی است. این مطلب برگرفته از سایت تور بدروم است .
در کشور هندوستان معمولا مراسم عروسی به این شکل است که در سه بخش اجرا می شود. این مراسم سه گانه شامل بخش های قبل از عروسی و مراسم اصلی عروسی و مراسم بعد از عروسی است. در مراسمی که قبل از عروسی برگزار می شود تمام مقدمات فراهم گشته و یک میهمانی شبانه در شب قبل از مراسم اصلی را در بردارد. در این مراسم خانواده های عروس و داماد ضمن ملاقات با هم به رقص و شادی می پردازند. فردی که پاندیت نام دارد و روز عروسی را بر اساس طالع بینی عروس و داماد تعیین می کند، در طول این مراسم با اعضای خانواده مشغول دعا و راز و نیاز می شود تا زندگی مشترک خوش و خرمی برای این زوج آرزو نماید.
در هندوستان تالار عروسی که به آن مانداپا گفته می شود توسط مادر زن آینده داماد در همان روز موعود تزئین شده و مادر زن داماد او را به جایگاهی دعوت می کند تا پاهای او را شسته و به او شیر و عسل تعارف کند. در این هنگام طبق یک عادت و فرهنگ محلی، خواهر زن داماد در تلاش برای ربودن کفش های داماد برمی آید و چنانچه موفق به این کار شود، داماد باید برای باز پس گرفتن کفش هایش مبلغی را به او تقدیم کند. داماد در هند معمولاً دستاری بر سر می گذارد که با پرده ای از گل تزئین شده تا از این طریق از گزند ارواح شیطانی در امان باشد. پدر و مادر عروس، دختر خود را شوهر می دهند اما قبل از مراسم عروسی چیزی نمی خورند تا برای این مناسبت پاک و طاهر باشند. در یک حرکت نمادین برای ایجاد اتحاد هرچه بیشتر بین تازه عروس و داماد، ساری عروس به شال دور گردن داماد گره زده می شود. در مراسمی مشابه، طناب نازکی به دور گردن زن و شوهر گره می زنند تا آن ها را از شیطان محافظت نماید و معمولاً بزرگترهای عروس و داماد این کار را انجام می دهند.
آن چه که در فرهنگ های مختلف به اسم حلقه شناخته می شود در مراسم عروسی هندی شکل و شمایل دیگری دارد. در این کشور گردنبندی به نام مانگالا سوترا به دور گردن عروس بسته می شود که از یک طناب نازک با دو آویز طلا تشکیل شده و با سه گره توسط داماد بسته می شود. این خود نمادی از پیوند روح عروس و داماد برای مدت ۱۰۰ سال است. همچنین این گردنبند نمادی از وضعیت تأهل عروس به حساب می آید. ضمن این که عدد ۱۰۰ در فرهنگ هندی هم مانند سایر فرهنگ ها از جمله ایران عددی نمادین و بلکه مقدس به شمار می رود. یک مراسم سرگرم کننده و جالب مانگال فراس است. در این مراسم عروس و داماد چهار مرتبه به دور آتش مقدس چرخیده تا دارما ، آرتا ، کاما ، و موکشَه را نشان دهند و پس از انجام این کار عروس و داماد باید در جایگاه خود بنشینند و هر کدام که زودتر بنشیند بر اهل خانه حکمفرمایی می کند.
در مراسم هفت مرحله، داماد به عروس کمک می کند تا هفت آجیل فوفل را با انگشت شصت پای راستش لمس کند و در عین حال آن ها هفت بار سوگند یاد می کنند. سپس عروس خانه پدری خود را به قصد خانه شوهر ترک می کند. مادر شوهر عروس یک ظرف پر از برنج در مقابل درب ورودی خانه قرار می دهد. عروس بایستی با پای راست خود برنج را روی زمین بریزد. این کار نمادی از ثروت بوده و اینکه عروس مسئولیت های جدید خود را پذیرفته است.

• بازار نهرو – دهلی
این بازار (Nehru Place) به عنوان بزرگترین بازار آی تی در جنوب شرق آسیا شهرت داشته و در آن مغازه های مختلفی به فروش انواع کامپیوتر و قطعات جانبی آن؛ گجت ها مختلف، تجهیزات الکترونیکی و … می پردازند. در این بازار همه چیز مرتب و تمیز نبوده و حتی بسیاری از فروشگاه ها اقدام به فروش گجت هایی می کنند که توسط خودشان ساخته شده است! انواع نرم افزار های قفل شکسته، و تجهیزات الکترونیکی دست دوم سالم یا غیرقابل استفاده نیز با قیمت هایی بسیار ارزان در این محل به فروش می رسد. این مطلب برگرفته از سایت تور قبرس شمالی تابستان 96 است .
زمان: ۱۰ صبح تا ۷ عصر
• بازار مبلمان عمار کلنی – دهلی
علاقه مندان به مبلمان و وسایل منزل عتیقه باید در دهلی به بازار مبلمان عمار کلنی یا (Amar Colony Furniture Market) سر زده و در این محل انواع مبلمان عتیقه و قدیمی، میزهای چوبی و آئینه های آنتیک را مشاهده و در صورت تمایل با قیمت ارزان خریداری کنند. اگر هم شما به دنبال شی خاصی می گردید یا بخشی از مبلمان قدیمی شما آسیب دیده و در پی مشابه آن هستید، نجاران ماهر و زبده این بازار می توانند دقیقا مشابه ان چه که در جستجوی آن هستید را برای شما بسازند.
زمان: ۱۱ صبح تا ۷ عصر
• بازار مبلمان چوبی کرتی نگر – دهلی
در بازار مبلمان چوبی کرتی نگر (Kirti Nagar) شما می توانید هر نوع طراحی و مدل مبلمان چوبی مورد نظر خود را از بین بیش از ۸۰۰ غرفه ارائه دهنده این محصولات، انتخاب کرده و با قیمت مناسب خریداری کنید. در این بازار انواع مبلمان از کاناپه های ساده و میزهای ناهار خوری چوبی تا انواع تجهیزات آشپزخانه و وسایل شیک و پر زرق و برق و دکوراسیون منزل ارائه می شود.
زمان: ۱۱ صبح تا ۷ عصر
موارد ذکر شده تنها قله کوه یخی است که می توان به بازار های هندوستان نسبت داد. این کشور دارای صدها بازار مشابه موارد ذکر شده است و تقریبا در تمامی شهرهای این کشور می توان بازارهایی را پیدا کرد که تجربه قدم زدن، تماشا و خرید از آن هیچگاه از ذهن شما پاک نخواهد شد.

اگر گذرتان به هندوستان افتاد، دیدار از بازارهای سنتی و خرید متفاوت از این بازارها را فراموش نکنید. گشت و گذار در بازارهای خوش رنگ و لعاب هند و معاشرت با مردم این کشور می تواند سفر خاطره انگیزی را برایتان رقم بزند.
• بازار الماس ماهیندارپورا – سورات
بازار الماس ماهیندارپورا(Mahidharpura Diamond market) یکی از جالب ترین بازارهای جهان محسوب می شود. اگر شما قصد خرید جواهر و به ویژه الماس دارید، می‌توانید به جای مراجعه به طلافروشی های بزرگ و گران قیمت و پرداخت مبالغی بسیار زیاد، به این بازار رفته و دقیقا مشابه خرید از یک بقالی، الماس بخرید! این بازار و مغازه های آن اگر چه کوچک و غیر مدرن هستند اما تمامی جواهرات را با مدارک قانونی و به صورت اصل به شما ارائه خواهند کرد. این بازار با نام آنتورپ شرقی شهرت دارد (آنتورپ نام شهری در کشور بلژیک است). در این بازار عجیب و غریب؛ میلیون ها روپیه جواهرات در طول روز خرید و فروش می‌شود. فقط در هنگام مراجعه به این بازار به خاطر داشته باشید که باید پول نقد به همراه ببرید و استفاده از کارت های بانکی، فایده چندانی ندارد. این مطلب برگرفته از سایت تور وارنا است .
زمان: نا مشخص
•
o بازار طلای جوهاری– جیپور
بازار طلای جوهاری(Johari Bazaar) در شهر جیپور را می توان میعادگاه عاشقان طلا و جواهر دانست. اگر شما هم جز این دسته از افراد هستید؛ مطمئن باشید تا زمان تعطیل شدن آخرین مغازه، حاضر به ترک این محل نخواهید شد. در راسته های باریک و طولانی این بازار، انواع مغازه های طلا و جواهرفروشی وجود دارند که بهترین مصنوعات طلایی، جواهرات، الماس، سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی ، نقره و حتی طلا جواهرات بدلی را ارائه می‌کنند.
زمان: ۱۱ صبح تا ۷ عصر – یکشنبه ها تعطیل
• گذرگاه کولابا – بمبئی
بدون تردید بازار گذرگاه کولابا (Colaba Causeway) در جنوب بمبئی را می توان مشهور ترین بازار سنتی این شهر نامید که در آن انواع لباس های رنگارنگ هندی از جمله کورتا های سنتی، ساری و …، تونیک های بلند یا کفتان، لباس های سنتی مردانه هندی، جواهرات، عتیقه جات و اشیای آنتیک مثل قلیان های قدیمی و گرامافون به فروش می رسد. در این بازار همچنین مجموعه های غیرعادی ساخته شده از کتان هندی، چوب نیشکر و حتی چوب نیز دیده می شود. گشت و گذار و تماشای غرفه های این بازار و در نهایت تمدد اعصاب و نوشیدن یک نوشیدنی داغ در کافه لئوپولد (Leopold cafe) می تواند تجربه ای متفاوت و فراموش نشدنی برای هر گردشگر باشد.
زمان: ۹ صبح تا ۱۰ شب

این کشور در کنار دارا بودن مراکز خرید مدرن و زیبا، از تعداد زیادی بازارهای سنتی بهره می برد که در آن دنیایی از رنگ و عطر و شور و نشاط جاری بوده و زندگی با تمامی وجود در گوشه و کنار آن ها در جریان است. در این بازارها هر چیزی که به ذهنتان برسد عرضه شده و هیچ قیمت مشخصی نیز برای اجناس وجود نداشته و مبلغ پرداختی شما برای هر خرید، رابطه ای مستقیم با قدرت چانه زنی شما برای گرفتن تخفیف دارد.
• لعل بازار، حیدرآباد
اگر شما هم جز آن گروه از افرادی هستید که همیشه نگران نحوه پوشش خود در مراسمی مانند عروسی یا جشن ها هستید، توصیه می کنیم سری به لعل بازار (Laad Bazaar) در حیدرآباد بزنید. این بازار از منطقه باستانی چهار منار منشعب شده و در کوچه های باریک این بازار تقریبا هر چیزی را می توان پیدا کرد. البته عمده دلیل شهرت این بازار ارائه ظروف شیشه ای مشهور حیدرآبادی و النگوهای سنگی است. در بخشی از این بازار نیز انواع تجهیزات و متعلقات لباس عروس، ساری و سایر البسه هندی، مروارید، لباس ها و پارچه های دستبافت، ابریشم، پارچه های زربفت، مخمل، قلاب دوزی های طلائی و … عرضه می شود. تنها کافی است یک روز را در این بازار سپری کرده و همه نیازمندی های خود برای عروسی را تهیه کنید. این مطلب برگرفته از سایت تور قبرس شمالی است .
زمان: ۸ صبح تا ۱۰ شب
• بازار کتاب دریاگنج – دهلی
اگرچه امروزه بسیاری از کتاب ها را می توان به صورت آنلاین سفارش داد اما اگر شما جزو عاشقان کتاب هستید، فرصت حضور در بازار کتاب دریا گنج (Book market in Daryaganj) دهلی که فقط در روزهای یکشنبه برقرار می شود را از دست ندهید. در این بازار بیش از ۲۰۰ دستفروش، هزاران جلد کتاب را با قیمت های استثنائی و باور نکردنی ارائه می کنند. انواع مجله و روزنامه های قدیمی از قیمت پایه ۱۰ روپیه (برابر با ۵۵ تومان) شروع شده و شما می توانید در این بازار انواع کتاب ها، مجلات و ژورنال های نایاب و قدیمی را پیدا کنید. انواع کتاب های داستان، کتاب های کلاسیک قدیمی، کتاب های درسی و دانشگاهی ، کتاب های تصویری و کمیک و … در این محل به فروش می رسد.
زمان: یکشنبه ها از سالعت ۶ صبح تا ۹ شب
• بازار عتیقه فروشی محله یهودی ها- کوچین
بازار عتیقه فروشی محله یهودی ها در شهر کوچین (Antiques market in Jew Town, Cochin) محل ایده آلی برای دوستداران اشیای عتیقه و کسانی است که دوست دارند تزئینات منزلشان به سبک کلاسیک انگلیسی یا پرتغالی باشد. در این بازار، انواع اشیای عتیقه از جمله ظروف برنزی، میزهای قهوه خوری چوبی دست ساز، جعبه های چوبی تزئینی ساخته شده در چین، ظروف شیشه ای تزئین شده و انواع اشیا دیگر به فروش می رسد.در این بازار تعداد زیادی دستفروش که در شناسایی و تشخیص عتیقه جات متعلق به دوره استعمار بریتانیا در هند خبره هستند، وجود داشته و نظر کارشناسی می دهند.
زمان: ۵ صبح تا ۹ شب

تجربه خرید کردن در هندوستان با بسیاری از دیگر نقاط جهان متفاوت است. در این کشور شرایط همیشه به این صورت نیست که شما به یک مرکز خرید یا پاساژ رفته، جنس مورد نظر خود را انتخاب کنید و با استفاده از کارت بانکی خود هزینه مربوط به خریدتان را پرداخت کنید، این کشور در کنار دارا بودن مراکز خرید مدرن و زیبا، از تعداد زیادی بازارهای سنتی بهره می برد که در آن دنیایی از رنگ و عطر و شور و نشاط جاری بوده و زندگی با تمامی وجود در گوشه و کنار آن ها در جریان است. در این بازارها هر چیزی که به ذهنتان برسد عرضه شده و هیچ قیمت مشخصی نیز برای اجناس وجود نداشته و مبلغ پرداختی شما برای هر خرید، رابطه ای مستقیم با قدرت چانه زنی شما برای گرفتن تخفیف دارد. این مطلب برگرفته از سایت تور آنتالیا است .
• نیو مارکت – کلکته
بازار جدید یا نیومارکت کلکته (New Market, Kolkata) یکی از بازارهای سنتی و جالب هندوستان است که شما در حین بازدید از راسته های پر پیچ و خم آن و عبور از میان خیل عظیم جمعیت، گاهی نیاز به استراحت و توقفی کوتاه دارید. در این بازار بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ غرفه به ارائه اجناس مختلف مشغول بوده و عمده ترین دلیل شهرت این بازار نیز ارزانی اجناس ارائه شده در آن و مقرون به صرفه بودن خرید است. این بازار تنها بازار خیابانی سازماندهی شده در هندوستان محسوب می شود که تعداد زیادی فروشنده و دستفروش در آن به فعالیت مشغول هستند.این بازار واقعا مصداق عینی عرضه همه چیز از شیر مرغ تا جان آدمیزاد بوده و هر چیزی که تصور کنید در آن خرید و فروش می شود. اما برخی از مهمترین موارد ارائه شده در این بازار عبارتند از: انواع لباس و پوشاک از جمله ساری های پنبه ای؛ مجسمه های اسب سفالین از بانکورا (Bankura- شهری در بنگال غربی)؛ کیف های چرمی، ابریشم های منطقه مرشد آباد (Murshidabad)، شال های دستباف، انواع کلاه گیس و موی مصنوعی، مرغ و خروس و ماکیان زنده، پنیر، انواع آجیل و مغزهای میوه و… به خاطر داشته باشید که احتمال گم شدن شما در هزارتوهای پیچ در پیچ و کوچه های متعدد این بازار بسیار زیاد است و در صورت رخ دادن این اتفاق اصلا وحشت زده نشوید. تنها لازم است از یکی از باربرهای پر شمار این بازار بخواهید تا شما را به مقصد مورد نظرتان راهنمایی کند.زمان: روزهای عادی از ساعت ۱۰ صبح تا ۸ شب و شنبه ها از ۱۰ صبح تا ۲ بعد از ظهر . این بازار، یکشنبه ها تعطیل است.
• بازار دست دوم فروش ها ، آرپورا – گوا
سفر شما به گوا بدون رفتن به بازار دست دوم فروش ها یا (flea market) کامل نیست. البته در این بازار فقط اجناس دست دوم به فروش نرسیده و شما می توانید انواع لباس های راحتی و خنک، بدلیجات و … را نیز تهیه کنید. شما در این بازار ویژه روزهای شنبه همچنین می توانید با طراحان لباس از نزدیک آشنا شده و سفارش های خود را ارائه کنید. در این بازار بخش های ویژه پوشاک، وسایل الکتریکی، صنایع دستی، بدلیجات، مصنوعات چرمی، وسایل تزئینی منزل و … نیز وجود داشته و در در تمامی بخش های بازار شما می توانید از موسیقی های نواخته شده و تنوع بسیار زیاد غذاهای ارائه شده در اغذیه فروشی ها لذت ببرید. اینجا محلی است که شما حقیقتا با روح منطقه گوا آشنا خواهید شد.
زمان: شنبه ها از ساعت ۶ عصر تا نیمه شب

حال اگر هدف تان از سفر تفریح و سیاحت باید می توانید شهرهای امن تری را برگزینید اما اگر هدف تان از سفر به آن شهر، انجام ماموریت کاری یا یک امر اجباری باشد خواندن این مطلب می تواند در برابر خطرات و ناامنی های شهر مورد نظر یک پیش آگاهی به شما بدهد تا با رعایت و در نظر گرفتن آنها در طی سفر خود، بتوانید بدون هیچ مشکلی سفرتان را به انجام برسانید. در این مطلب ۵ شهر خطرناک قاره آسیا که میزان جرم و جنایت آنها در سطح خطرسازی قرار دارد را برای تان برمی شماریم. این مطلب برگرفته از سایت تور سن پترزبورگ است .
کلانگ، مالزی
این شهر که در ۳۲ کیلومتری کوالالامپور واقع شده است و شهری پر از گروه های خلافکار و سارقانی حرفه ای می باشد. رهبری بیشتر این گروه ها را چینی ها و هندی ها بر عهده دارند. چند سال پیش بسیاری از کارگران هندی که در کارخانه های این شهر مشغول به کار بودند شغل شان را از دست دادند و به همین دلیل به این گروه های خلافکاری ملحق شدند و پس از گذشت مدتی به تعداد آن ها افزوده می شد.
کوالالامپور، مالزی
کوالالامپور در کشور مالزی هر ساله میزبان گردشگران و بازرگانان زیادی از سراسر جهان می باشد. شاید برای تان تعجب آور باشد که این شهر با آن همه زیبایی و شهرت، دومین شهر خطرناک آسیا باشد. بیشتر جرم و جنایات که در این شهر اتفاق می افتد متوجه گردشگران است و این موضوع برای صنعت گردشگری این کشور به هیچ عنوان مساعد نیست.
بیشتر سرقت ها توسط موتور سواران صورت می گیرد و تاکسی ها نیز اکثر اوقات بیشتر از پولی که حق شان است از گردشگران دریافت می کنند که این هم خود یک نوع دزدی است. جیب برها نیز در اماکن شلوغ منتظر هستند تا در فرصتی مناسب جیب دیگران را بزنند.
گورگان، هند
این شهر از بدنام ترین شهرهای جهان است. در طی یک ماه بیش از ۲۰۰ مورد دزدی اتومبیل در این شهر گزارش شده است که آمار بی سابقه ای در جهان است. متاسفانه از سوی مقامات کشور هند، اقدام جدی و مهمی صورت نمی گیرد. به همین دلیل خلافکاران بدون واهمه به اعمال خلاف قانون شان ادامه می دهند. ساکنان این شهر حتی در خانه های خود نیز امنیت کافی ندارند. پلیس کشور هند محبوبیت چندان بالایی میان مردم نداشته و عملکرد مناسبی هم ندارد. در بسیاری از مواقع خود پلیس در اعمال غیر قانونی دست دارد.
کراچی، پاکستان
کراچی بزرگترین شهر کشور پاکستان بوده و بزرگترین بندر و مرکز مالی این کشور نیز به حساب می آید. در کنار خطرات تروریستی، سرقت نیز یکی از مشکلات اصلی این شهر محسوب می شود. در سال های اخیر کراچی خشونت های زیادی مانند درگیری های مسلحانه، انفجارهای تروریستی و همچنین قتل های پی در پی را از سر گذرانده است.
پتالینگ جایا، مالزی
این شهر از مهمترین شهرهای کشور مالزی است. در ابتدای احداث این شهر قرار بود این منطقه به عنوان شهرکی صنعتی مورد استفاده قرار گیرد ولی در سال ۲۰۰۶ تبدیل به منطقه ای مسکونی و پر جمعیت شد. به دلیل جمعیت بالایی که در این شهر زندگی می کنند میزان جرم و جنایت نیز بالا می باشد.

برای اینکه سفری امن و مطمئن داشته باشید بهتر است اطلاعاتی در خصوص میزان امنیت شهرها در اختیار داشته باشید.
حال اگر هدف تان از سفر تفریح و سیاحت باید می توانید شهرهای امن تری را برگزینید اما اگر هدف تان از سفر به آن شهر، انجام ماموریت کاری یا یک امر اجباری باشد خواندن این مطلب می تواند در برابر خطرات و ناامنی های شهر مورد نظر یک پیش آگاهی به شما بدهد تا با رعایت و در نظر گرفتن آنها در طی سفر خود، بتوانید بدون هیچ مشکلی سفرتان را به انجام برسانید. در این مطلب ۵ شهر خطرناک قاره آسیا که میزان جرم و جنایت آنها در سطح خطرسازی قرار دارد را برای تان برمی شماریم. این مطلب برگرفته از سایت تور بلغارستان است .
جوهور بهرو – مالزی
این شهر مرکز استان جوهور بوده و به عنوان دومین شهر بزرگ کشور مالزی شناخته می شود. این شهر از لحاظ میزان جرم و جنایت در رتبه دهم قرار گرفته است. روزنامه ی چینی Shin Min Daily News در یکی از شماره های خود از این شهر یاد کرده است و قسمت های خطرناک آن را توضیح داده است. بطور مثال در این مطلب به ایستگاه ها و ترمینال های اتوبوس اشاره شده است که در اوقات مختلفی از روز، اتفاقات زیادی در آن رخ می دهد. فروشگاه هایی نیز نامشان در این روزنامه برده شده است و گفته شده است که کیف قاپی زیادی در آنها اتفاق می افتد. بیشتر سرقت های این شهر توسط موتور سیکلت سوارها و همراهانشان صورت می گیرد.
کزون سیتی – فیلیپین
کزون سیتی یکی از مشهورترین شهرهای فیلیپین به شمار می آید و قسمتی از Metropolitan Manila محسوب می شود. این شهر یکی از شهرهای آسیایی با میزان جرم و جنایت بالا می باشد. بیشتر قاتلین این شهر مردانی از سن ۲۵ تا ۵۰ هستند که به دلایل مختلفی چون فقر، از دست دادن کار و … اقدام به آسیب رساندن به دیگران می کنند. از غروب خورشید تا نیمه های شب خطرناک ترین زمان برای تردد در شهر است و بیشتر اعمال خلاف قانون نیز در این مدت رخ می دهد.
مانیل – فیلیپین
گردشگران زیادی در سال برای دیدن جاذبه های شهر مانیل به این شهر سفر می کنند. اما در کنار این موضوع، میزان جرم و جنایت این شهر در سطح بالایی قرار دارد. جالب این جاست که عمدتا این گردشگران هستند مورد تهدید قرار گرفته و جانشان در خطر است. در گوشه و کنار محل ها می توان گروه های خلافکاران که در انتظار موقعیتی مناسب رای انجام اعمال خلاف قانون نشسته اند را مشاهده کرد. همیشه به گردشگرانی که به این شهر سفر می کنند، توصیه می شود که در مکان های نا آشنا غذا و نوشیدنی نخورند و تا جایی که امکان دارد از رفت و آمد با افراد ناشناس خودداری کنند.
اولان باتور – مغولستان
سرزمین چنگیزخان مغول نیز تبدیل به یکی از شهرهای خطرناک قاره آسیا شده است. این شهر پایتخت کشور مغولستان است و میزان بالایی از جرم و جنایت را در خود جای داده است. از میان اعمال غیر قانونی که در این پایتخت اتفاق می افتد می توان به جیب بری، زد و خورد و همچنین در خطر بودن گردشگران اشاره کرد. البته چند سالی است که برای کسانی که با گردشگران برخورد مناسبی ندارند، قوانین سفت و سختی وضع شده و انتظار می رود تا کمی وضعیت رو به بهبود رود.
داکا – بنگلادش
این شهر که پایتخت بنگلادش است نه تنها یکی از خطرناک ترین شهرهای آسیا است بلکه به عنوان یکی از بدنام ترین شهرهای جهان نیز شناخته شده است. خشونت های زیادی در این شهر اتفاق می افتد و دلیل بسیاری از آنها، مسائل سیاسی و اجتماعی است. مردم نیز به دلیل پایین بودن سطح فرهنگی شان به این مشکلات دامن زده و وضعیت را بدتر می کنند. ارتش و پلیس در این کشور در کنار هم برای برقراری امنیت و صلح تلاش می کنند ولی متاسفانه تا به امروز چندان موفق نبوده اند. از اعمال غیر قانونی خلافکاران این شهر می توان به سرقت، آدم ربایی و … اشاره کرد.

برخی از خوراکی ها در یک کشور به عنوان یک جاذبه خاص و منحصر به فرد آن منطقه محسوب می شوند. چشیدن این غذا ها برای گردشگران از تازگی یک طعم جالب و نو خبر می دهد و این طعم همراه با دیگر نقاط دیدنی آن منطقه، سفر را برای آن ها خاطره ساز و به یاد ماندنی تر می کند. ایران نیز از این خوراکی های خاص کم ندارد. به طوری که یکی از سرآشپزان معروف آمریکایی در کتابی با عنوان «آشپزخانه جدید پارسی» از آن یاد کرده و درخصوص آن توضیحاتی را ارائه داده است. این مطلب برگرفته از سایت تور بالی است .
سبزی خوردن
محال است بخواهی غذای ایرانی بخوری و ظرفی از سبزی تازه در کنار غذا خودنمایی نکند. در این ظرف سبزیجات معطری چون ریحان، ترخون، نعنا، گشنیز به همراه تربچه و پیازچه و گردو در کنار پنیر سفید فتا به چشم می‌خورد. خوردنش ساده است! کافیست تکه کوچکی نان را جدا کنید، کمی سبزی و مقداری پنیر روی آن گذاشته و مانند یک ساندویچ معمولی آن را تا کرده و نوش جان کنید. ظرف سبزی در تمام طول غذا روی میز باقی می ماند و می توانید همراه غذا از آن استفاده کنید. سبزی های تازه و خشک شده هر دو در فرهنگ غذایی ایرانی وجود دارد. به طور مثال در غذاهای سنتی شب سال نو ایرانی ها، سبزی پلو که با سبزی خشک شده پخته می‌شود، جایگاه خاصی در فرهنگ آشپزی این سرزمین دارد.
ته دیگ
روح غذای ایرانی ته دیگ است! ته دیگ لایه ترد، طلایی و برنجینی است که کف قابلمه سرخ شده و طعمی مشابه ذرت بو داده و چیپس سیب زمینی دارد. این بخش خوشمزه و طلایی هیچ گاه در منوی رستوران ها نمی آید و اگر خواهان آن هستید، باید سفارش دهید همراه غذا برایتان بیاورند. البته برخی رستوران های کاردرست هستند در کنار غذا تدارک ته دیگ را می‌بینند. ته دیگ یکی از بخش های محبوب غذا در سفره های ایرانی است که برای برداشتنش با دست، کسی بازخواست تان نمی‌کند.
آش رشته
آش رشته نوعی سوپ غلیظ با بافت متراکمی از رشته هاست. مخلوط خوشمزه ای از لوبیا، حبوبات و سبزیجات معطر و برگ اسفناج و چغندر برگ در این خوراک یافت می شود. پیش از سرو آش رشته، رویش را با پیاز داغ، نعنا داغ و کشک تزئین می‌کنند. کشک ماده ای شبیه دوغ غلیظ شده است که در آسیای میانه تولید می‌شود. برای درست کردن پیاز داغ و نعنا داغ نیز کافیست جدا جدا آن ها را کمی در روغن داغ سرخ کنیم. جالب است بدانید رشته ای که در پختن این آش به کار می رود، راهی طولانی را از سرزمین چشم بادامی ها طی کرده و به ایران رسیده است. رشته آش در فرهنگ ایرانی نمادی از راه های مختلف زندگی است.
آش رشته از قدیم الایام با فرهنگ و زندگی ایرانیان پیوند خورده و خیلی از افراد اعتقاد دارند قبل از اینکه آشنا یا عزیزشان بخواهد به سفری طولانی برود باید این غذا را تهیه کرده و میان آشنایان توزیع کنند. این آش درواقع نمادی از خوش یومی و آرزوی نیک برای بازگشت سالم مسافر می باشد. از طرفی به سبب مواد اولیه ارزشمندی که در آش رشته وجود دارد و در فرهنگ ایرانی فرخنده و مبارک محسوب می‌شوند، در نوروز و جشن سال نو ایرانیان، نیز آش رشته پخته می شود.