منوی پرتال
2017/06/07، 01:01 PM
کره زمین یکی از مهم ترین موهبت های الهی به موجودات ساکن آن است. اما انسان ها با بی توجهی و بی مهری قدم در راه نابودی آن گذارده اند. روزانه میلیون ها تن مواد غیر قابل بازیافت مانند ظروف پلاستیکی و شیشه ای به انبوه زباله های انباشته شده در جای جای کره خاکی افزوده شده و تخریب آن را تسریع می کند. در این میان استفاده از ظروف کاغذی سال هاست در جهان رواج دارد و نه تنها به طبیعت آسیب نمی زند بلکه با بازیافت صحیح این ظروف نیز می توان از کاغذ آن بارها به اشکال مختلف استفاده کرد و دست آخر نیز به طبیعت باز می گردد.
تاریخچه لیوان های کاغذی به امپراتوری چین برمی گردد. در قرن دوم قبل از میلاد مسیح، کاغذ اختراع شد و فنجان های کاغذی برای صرف چای در چین مورد استفاده قرار می گرفتند. این فنجان ها در رنگ ها و اندازه های مختلفی توسط طراحان ماهر چینی ساخته می شدند.
تاریخچه لیوانهای کاغذی امروز به قرن بیستم برمی گردد. در اوایل قرن بیستم استفاده از لیوان های شیشه ای به صورت مشترک در مدارس یا قطارهای مسافری رایج بود که باعث بروز نگرانی هایی درباره سلامت عمومی جامعه می شد. در آگوست سال 1908 گزارشی از یک تحقیق که توسط پروفسور Alvin Davison، استاد کالج لافایت، با عنوان “مرگ در میان لیوان های نوشیدنی مدارس” در مدارس دولتی پنسیلوانیا انجام شده بود، منتشر شد. در همان دوران در حدود سال 1907 در ایالات متحده امریکا، وکیلی به نام Lawrence Luellen اقدام به ساخت دستگاه آب سرد کن با لیوان های کاغذی نمود که با همکاری Hugh Moore کمپین تبلیغاتی استفاده از لیوان های کاغذی را بنیاد نهادند که در نهایت منجر به ایجاد برند لیوان های کاغذی Dixie Cup شد. در این مسیر، مقاله پروفسور Davison در گشودن باب استفاده از لیوان های کاغذی بسیار کارساز بود و چندی بعد، استفاده از لیوان کاغذی در قطارهای مسافری، رایج گشت. با توجه به رایج شدن لیوان های کاغذی و ارزان شدن قیمت آنها، استفاده از لیوان های شیشه ای در خطوط قطارهای مسافربری تقریبا از سال 1917 منسوخ شد و لیوان کاغذی جایگزین آنها شدند.
پس از آن به تدریج لیوان های کاغذی در بیمارستان ها مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1942 کالج ایالتی ماساچوست طی مقاله ای اعلام کرد که هزینه استفاده های مکرر از لیوان های شیشه ای، حتی در صورت رعایت اصول بهداشتی، 1.6 برابر لیوان های یک بار مصرف کاغذی است که نتیجه این تحقیقات و کاهش خطر ابتلا به بیماری های مشترک، منجر به ترغیب بیمارستان ها برای استفاده از لیوان های کاغذی شد.
تاریخچه لیوان های کاغذی به امپراتوری چین برمی گردد. در قرن دوم قبل از میلاد مسیح، کاغذ اختراع شد و فنجان های کاغذی برای صرف چای در چین مورد استفاده قرار می گرفتند. این فنجان ها در رنگ ها و اندازه های مختلفی توسط طراحان ماهر چینی ساخته می شدند.
تاریخچه لیوانهای کاغذی امروز به قرن بیستم برمی گردد. در اوایل قرن بیستم استفاده از لیوان های شیشه ای به صورت مشترک در مدارس یا قطارهای مسافری رایج بود که باعث بروز نگرانی هایی درباره سلامت عمومی جامعه می شد. در آگوست سال 1908 گزارشی از یک تحقیق که توسط پروفسور Alvin Davison، استاد کالج لافایت، با عنوان “مرگ در میان لیوان های نوشیدنی مدارس” در مدارس دولتی پنسیلوانیا انجام شده بود، منتشر شد. در همان دوران در حدود سال 1907 در ایالات متحده امریکا، وکیلی به نام Lawrence Luellen اقدام به ساخت دستگاه آب سرد کن با لیوان های کاغذی نمود که با همکاری Hugh Moore کمپین تبلیغاتی استفاده از لیوان های کاغذی را بنیاد نهادند که در نهایت منجر به ایجاد برند لیوان های کاغذی Dixie Cup شد. در این مسیر، مقاله پروفسور Davison در گشودن باب استفاده از لیوان های کاغذی بسیار کارساز بود و چندی بعد، استفاده از لیوان کاغذی در قطارهای مسافری، رایج گشت. با توجه به رایج شدن لیوان های کاغذی و ارزان شدن قیمت آنها، استفاده از لیوان های شیشه ای در خطوط قطارهای مسافربری تقریبا از سال 1917 منسوخ شد و لیوان کاغذی جایگزین آنها شدند.
پس از آن به تدریج لیوان های کاغذی در بیمارستان ها مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1942 کالج ایالتی ماساچوست طی مقاله ای اعلام کرد که هزینه استفاده های مکرر از لیوان های شیشه ای، حتی در صورت رعایت اصول بهداشتی، 1.6 برابر لیوان های یک بار مصرف کاغذی است که نتیجه این تحقیقات و کاهش خطر ابتلا به بیماری های مشترک، منجر به ترغیب بیمارستان ها برای استفاده از لیوان های کاغذی شد.
