منوی پرتال
2016/05/11، 10:16 AM
یه صفحه HTML مجموعه ای از تگ های html هست.
مثل تگ head, title, body, p, a, span, div, img و...
هر تگ (Tag) هم بخشی از صفحه وب (همون سند html) رو توصیف می کنه.
مثلاَ تگ a یک لینک رو توصیف می کنه.
تگ img یه عکس رو می سازه.
تگ p یه پاراگراف به محتوای صفحه اضافه می کنه.
تگ title عنوان صفحه (چیزی که توی نوار عنوان مرورگر دیده میشه) رو توصیف می کنه.
تگ strong برای مشخص کردن بخش های مهم توی متن به کار میره.
و....
تگ های html سر و ته دارن. مثل پرانتز باز و بسته. مثل begin, end، مثل سلام و خداحافظ.
تعداد خیلی کمی از تگ ها هستن که سر و ته ندارن. یعنی بدون سلام و خداحافظی فقط میگن «من اینجا هستم»!
مثل تگ input توی فرم های html یا تگ img برای نمایش عکس
سر و ته تگ های html با دو جفت علامت کوچکتر بزرگتر (angle bracket) مشخص میشه
که توی جفت اولی اسم تگ داخلشه
جفت دومی عین جفت اولیه فقط یه اسلش یعنی کاراکتر / قبل از اسم تگ میاد. مثل
به جفت علامت بزرگتر-کوچکتر اولی میگن «تگِ شروع» یا «تگِ باز» و به جفت دومی میگن «تگ پایان» یا «تگ بسته»
وظیفه مرورگر اینه که یه فایل HTML رو بخونه و اونو نمایش بده.
مرورگر خود تگ ها نشون نمیده بلکه بر اساس نام و مشخصات هر تگ تصمیم میگیره که چه محتوایی رو نشون بده.
پس اگه جایی خوندین که «تگ های html، کلیدواژه های مخفی هستند» نترسید!
منظور از مخفی اینه که نمایش داده نمیشن.
اما چرا تگ های html شروع و پایان دارن؟
رُک بگم! برای این که بینشون هرچی خواستی بذاری. حتی می تونی بین دو تا تگ html یه صفحه html دیگه بذاری!
به این میگن انعطاف پذیری.
یک پاراگراف از متن می تونه و باید بتونه که شامل محتوای گوناگون باشه.
پس علت این که پاراگراف ها توی صفحات html با دو تگ باز و بسته تعریف میشن اینه که بشه بین تگ باز و تگ بسته، محتوا قرار داد.
البته تمام تگ ها این خاصیت رو دارن. من پاراگراف رو مثال زدم
چون شما میدونید که یک پاراگراف توی جزوه درسی شما دارای محتوای گوناگون: متن، نمودار، شکل های عجق وجق که استاد کشیده و... است.
همین جا هم علت این که بعضی تگ ها استثناء هستند و سر و ته ندارن رو میگم.
برای مثال، تگ img که برای نمایش عکس به کار میره! عکس یه محتوای مستقله.
شما میتونی یه صفحه وب طراحی کنی که عکس روی متن قرار بگیره اما نه با این کد مزخرف:
بلکه باید متن رو طوری موقعیت بدی که مرورگر اونو روی عکس نمایش بده.
مثل پشه ای که روی قاب گلدوزی شده میشینه اما جزء تار و پود گلدوزی نیست.
خب دیگه دارم هذیون میگم. در ادامه بیشتر با تگ ها آشنا میشیم.
به سلامتی قراره صفحات وب با همین Tag ها تولید بشن.
مثل تگ head, title, body, p, a, span, div, img و...
هر تگ (Tag) هم بخشی از صفحه وب (همون سند html) رو توصیف می کنه.
مثلاَ تگ a یک لینک رو توصیف می کنه.
تگ img یه عکس رو می سازه.
تگ p یه پاراگراف به محتوای صفحه اضافه می کنه.
تگ title عنوان صفحه (چیزی که توی نوار عنوان مرورگر دیده میشه) رو توصیف می کنه.
تگ strong برای مشخص کردن بخش های مهم توی متن به کار میره.
و....
تگ های html سر و ته دارن. مثل پرانتز باز و بسته. مثل begin, end، مثل سلام و خداحافظ.
تعداد خیلی کمی از تگ ها هستن که سر و ته ندارن. یعنی بدون سلام و خداحافظی فقط میگن «من اینجا هستم»!
مثل تگ input توی فرم های html یا تگ img برای نمایش عکس
سر و ته تگ های html با دو جفت علامت کوچکتر بزرگتر (angle bracket) مشخص میشه
که توی جفت اولی اسم تگ داخلشه
کد:
<TagName>کد:
</TagName>وظیفه مرورگر اینه که یه فایل HTML رو بخونه و اونو نمایش بده.
مرورگر خود تگ ها نشون نمیده بلکه بر اساس نام و مشخصات هر تگ تصمیم میگیره که چه محتوایی رو نشون بده.
پس اگه جایی خوندین که «تگ های html، کلیدواژه های مخفی هستند» نترسید!
منظور از مخفی اینه که نمایش داده نمیشن.
اما چرا تگ های html شروع و پایان دارن؟
رُک بگم! برای این که بینشون هرچی خواستی بذاری. حتی می تونی بین دو تا تگ html یه صفحه html دیگه بذاری!
به این میگن انعطاف پذیری.
یک پاراگراف از متن می تونه و باید بتونه که شامل محتوای گوناگون باشه.
پس علت این که پاراگراف ها توی صفحات html با دو تگ باز و بسته تعریف میشن اینه که بشه بین تگ باز و تگ بسته، محتوا قرار داد.
البته تمام تگ ها این خاصیت رو دارن. من پاراگراف رو مثال زدم
چون شما میدونید که یک پاراگراف توی جزوه درسی شما دارای محتوای گوناگون: متن، نمودار، شکل های عجق وجق که استاد کشیده و... است.
همین جا هم علت این که بعضی تگ ها استثناء هستند و سر و ته ندارن رو میگم.
برای مثال، تگ img که برای نمایش عکس به کار میره! عکس یه محتوای مستقله.
شما میتونی یه صفحه وب طراحی کنی که عکس روی متن قرار بگیره اما نه با این کد مزخرف:
کد:
<img>متن دلخواه من</img>مثل پشه ای که روی قاب گلدوزی شده میشینه اما جزء تار و پود گلدوزی نیست.
خب دیگه دارم هذیون میگم. در ادامه بیشتر با تگ ها آشنا میشیم.
به سلامتی قراره صفحات وب با همین Tag ها تولید بشن.
