منوی پرتال
2017/02/27، 11:16 AM
پروازی طولانی و آرام را تجربه کنید …
بحث هایی که هم اکنون بواسطه کارکنان IndependentTraveler به راه افتاده و موضوعیت آن مسافت های خیلی طولانیست خاطره یک پرواز طولانی مدت به سیدنی استرالیا برای حضور در المپیک تابستانی سال ۲۰۰۰ را به یاد من آورد. در شش ساعت اول این پرواز ۱۵ ساعته من کاملا محکم و مطمئن بر جای خود نشسته بودم. به وضوح به خاطر دارم که با خود می گفتم “شش ساعت گذشت و نه ساعت دیگر مانده. مشکلی نیست من این ساعات رو پشت سر می گذارم”. این مطلب برگرفته از سایت تور روسیه است .
چهار ساعت بعد مثل آبی که توی یک سطل سرازیر شده باشد احساس خستگی و بی رمقی می کردم. “هنوز پنج ساعت دیگر باقی مانده؟ دیگر برایم قابل تحمل نیست”.
بالاخره به مقصد رسیدم. اما متاسفانه باید همین سفر هوایی که در طول آن اشتباهات تاکتیکی مهمی انجام دادم و حاصل آن فقط احساس درماندگی و داستانی برای سرگرمی دوستانم بود را دوباره برگردم.
همه سفرهای طولانی هوایی تا به این اندازه خستگی آور و نابودکننده نیستند. در یک سفر هوایی از توکیو به نیویورک من تقریبا مطالعه یک کتاب را تمام کردم و از طولانی بودن سفر لذت می بردم و به خاطر دارم که وقتی خلبان خبر فرود نهایی را اعلام کرد با خود گفتم “نه نه فقط کمی زمان بیشتر لطفا!”. ده راهکار برای جلوگیری از خستگی، کم شدن آب بدن، ترومبوز سیاهرگ عمقی (تشکیل لخته خون در سیاهرگ)، اختلال خواب و غیره در ادامه مطرح می شود که به کمک آنها می توانید دفعه بعدی که یک روز تمام از زندگیتان را زندانی یک لوله فلزی شدید با اطمینان بگویید “من از پسش بر میام”.
1. بهبود نوع سفر
به هنگام سفرهای هوایی طولانی، در تمامی کره زمین شما هیچ همسفری بهتر از کیلومترهای هوایی که یکی پس از دیگری سپری می شوند ندارید. در پرواز توکیو – نیویورک من تقریبا از دیدن لحظه اتمام این سفر نا امید شده بودم و به این ترتیب از نماینده شرکت مسافرتی درخواست کردم پروازهایی را برای من پیدا کند که ضمن بهبود نوع سفر، بتوانم قاره ها را به سرعت پشت سر بگذارم. در واقع منظور من مسافرت با هواپیماهای کوچک و سبک به سمت مقصد نهایی یعنی استان گیفو در کشور ژاپن بود که مسلتزم پرداخت هزینه کمتر در ازاء ۲۷ ساعت پرواز و بهره مندی از امکاناتی چون یک لگروم (فضای جلوی پا) درجه یک با امکان خم کردن کامل صندلی ها، غذاهای قابل قبول، سرگرمی و فضای تنفس بود.
چنانچه مطالعه این مقاله را همینجا متوقف کنید تقریبا به دانستن چیزی بیش از سعی در بهبود نوع سفر که جزء ضروریات است نیازی ندارید (حتی به نظر دکتر تیموتی حاسی که در ادامه مطالبی از زبان او خواهید شنید مطلب مذکور اولین و مهمترین پیشنهاد ممکن به شماست).
بحث هایی که هم اکنون بواسطه کارکنان IndependentTraveler به راه افتاده و موضوعیت آن مسافت های خیلی طولانیست خاطره یک پرواز طولانی مدت به سیدنی استرالیا برای حضور در المپیک تابستانی سال ۲۰۰۰ را به یاد من آورد. در شش ساعت اول این پرواز ۱۵ ساعته من کاملا محکم و مطمئن بر جای خود نشسته بودم. به وضوح به خاطر دارم که با خود می گفتم “شش ساعت گذشت و نه ساعت دیگر مانده. مشکلی نیست من این ساعات رو پشت سر می گذارم”. این مطلب برگرفته از سایت تور روسیه است .
چهار ساعت بعد مثل آبی که توی یک سطل سرازیر شده باشد احساس خستگی و بی رمقی می کردم. “هنوز پنج ساعت دیگر باقی مانده؟ دیگر برایم قابل تحمل نیست”.
بالاخره به مقصد رسیدم. اما متاسفانه باید همین سفر هوایی که در طول آن اشتباهات تاکتیکی مهمی انجام دادم و حاصل آن فقط احساس درماندگی و داستانی برای سرگرمی دوستانم بود را دوباره برگردم.
همه سفرهای طولانی هوایی تا به این اندازه خستگی آور و نابودکننده نیستند. در یک سفر هوایی از توکیو به نیویورک من تقریبا مطالعه یک کتاب را تمام کردم و از طولانی بودن سفر لذت می بردم و به خاطر دارم که وقتی خلبان خبر فرود نهایی را اعلام کرد با خود گفتم “نه نه فقط کمی زمان بیشتر لطفا!”. ده راهکار برای جلوگیری از خستگی، کم شدن آب بدن، ترومبوز سیاهرگ عمقی (تشکیل لخته خون در سیاهرگ)، اختلال خواب و غیره در ادامه مطرح می شود که به کمک آنها می توانید دفعه بعدی که یک روز تمام از زندگیتان را زندانی یک لوله فلزی شدید با اطمینان بگویید “من از پسش بر میام”.
1. بهبود نوع سفر
به هنگام سفرهای هوایی طولانی، در تمامی کره زمین شما هیچ همسفری بهتر از کیلومترهای هوایی که یکی پس از دیگری سپری می شوند ندارید. در پرواز توکیو – نیویورک من تقریبا از دیدن لحظه اتمام این سفر نا امید شده بودم و به این ترتیب از نماینده شرکت مسافرتی درخواست کردم پروازهایی را برای من پیدا کند که ضمن بهبود نوع سفر، بتوانم قاره ها را به سرعت پشت سر بگذارم. در واقع منظور من مسافرت با هواپیماهای کوچک و سبک به سمت مقصد نهایی یعنی استان گیفو در کشور ژاپن بود که مسلتزم پرداخت هزینه کمتر در ازاء ۲۷ ساعت پرواز و بهره مندی از امکاناتی چون یک لگروم (فضای جلوی پا) درجه یک با امکان خم کردن کامل صندلی ها، غذاهای قابل قبول، سرگرمی و فضای تنفس بود.
چنانچه مطالعه این مقاله را همینجا متوقف کنید تقریبا به دانستن چیزی بیش از سعی در بهبود نوع سفر که جزء ضروریات است نیازی ندارید (حتی به نظر دکتر تیموتی حاسی که در ادامه مطالبی از زبان او خواهید شنید مطلب مذکور اولین و مهمترین پیشنهاد ممکن به شماست).
