منوی پرتال
2017/04/03، 11:10 AM
تورهای دور دنیا
پس از موفقیت در اروپا، توماس در سال ۱۸۶۵ یک سفر اکتشافی به آمریکای شمالی که شامل تورهایی با ۴۰۰۰ مایل جابجایی ریلی می شد، را راه اندازی کرد. چهار سال بعد در سال ۱۸۶۹ او دو کشتی بخار به مقصد نیل اجاره کرد. اوج موفقیت کسب و کار او در سپتامبر ۱۸۷۲ در سن ۶۳ سالگی اتفاق افتاد، زمانی که به یک تور ۸ ماهه به سرتاسر دنیا رفت. او آرزو داشت یک سفر از مصر به چین برود و این جز با بازگشایی کانال سوئز و تکمیل شبکه ریلی ساحل غربی و شرقی آمریکا میسر نبود.توماس و گروه کوچکش با کشتی بخار از اقیانوس اطلس گذشتند و به آمریکا رسیدند و با قطار از نیویورک به سانفرانسیسکو رفتند. آنها با کشتی پاسیفیک به ژاپن و از دریای اینلند به چین رفتند و سپس از سنگاپور و هند بازدید کردند. آنها با عبور از اقیانوس هند و دریای سرخ از بمبئی به قاهره رفتند و بیشتر اعضای گروه از آنجا به لندن بازگشتند. اما توماس خودش به تنهایی به مصر، فلسطین، ترکیه، یونان، ایتالیا و فرانسه سفر کرد و پس از ۲۲۲ روز به خانه برگشت. این تورهای دور دنیا به یک رویداد سالانه تبدیل شد و بلیط های زیادی برای گردشگران مستقل صادر شد که بعضی از آنها به جای چین و ژاپن به استرالیا و نیوزلند می رفتند. این مطلب برگرفته از سایت تور کوش آداسی تابستان 96 است .
جان میسون کوک
در حالیکه توماس مشغول سفر به دور دنیا بود، پسرش جان میسون کوک، دفتر مرکزی شرکت را با موفقیت به لادگیت سیرکس لندن منتقل کرد. البته پدر و پسر در مورد جنبه های خاصی از این پروژه اختلاف نظر داشتند و در سال ۱۸۷۸ شراکت آنها به پایان رسید. جان نسبت به توماس تاجر بهتری بود و قصد داشت شرکت را به لحاظ بین المللی گسترش دهد. در عصری که ارتباطات تلگرافی تازه ظهور پیدا کرده بود و خبری از تلفن و فکس نبود، این کار بسیار سختی بود.
جان نسخه خارجی سیاح (The Excursionist)، روزنامه ای که پدرش برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ چاپ کرده بود را برای اطلاع رسانی خدمات مسافرتی خود به مشتریان در کشورهای فرانسه، آلمان، هند، استرالیا، آمریکا و شرق دور منتشر کرد. او پیوسته مکاتباتی را با دفاترشان در خارج انجام می داد که اگر شکایت و یا مشکلاتی وجود داشته باشد، به آنها رسیدگی کند.
فرانک، ارنست و برت
توماس و جان میسون کوک، هر دو در سال های آخر قرن نوزدهم فوت کردند و این کسب و کار را برای سه پسر جان به نام های فرانک هنری، ارنست ادوارد و توماس آلبرت (برت) به ارث گذاشتند. ربع اول قرن بیستم مصادف بود با ظهور تورهای ورزش های زمستانی، تور با خودروهای شخصی و سفرهای هوایی تجاری و شرکت توماس کوک و پسران با استفاده از این فرصت ها توانستند جای خود را در بازار جهانی سفر تثبیت کنند.شرکت توماس کوک و پسران با مسئولیت محدود در سال ۱۹۲۴ تاسیس و در سال ۱۹۲۶ دفتر مرکزی آن از لادگیت سیرکس به خیابان برکلی (خیابان مرکزی و اشرافی لندن) منتقل شد. برت در سال ۱۹۱۴ درگذشت و فرانک و ارنست در سال ۱۹۲۸ طی اقدام غیر منتظره ای کسب و کار خود را به شرکت بین المللی بلژیکی واگن لیتس، مجری اکثر قطارهای لوکس اروپایی که جای خواب دارند، فروختند.
از واگن لیتس تا شرکت حمل و نقل ریلی بریتانیا
بعد از جنگ جهانی دوم، دفتر مرکزی واگن لیتس در پاریس توسط نیروهای اشغالگر مصادره شد، و دارایی های بریتانیایی کوک توسط دولت بریتانیا باز پس گرفته شد. برای جلوگیری از ورشکستگی شرکت در صدمین سال فعالیت خود، توماس کوک و پسران به ۴ شرکت حمل و نقل ریلی بریتانیایی فروخته شد و در سال ۱۹۴۸ بخشی از شرکت حمل و نقل ریلی بریتانیا شد.
دهه پنجاه و شصت
شرکت توماس کوک و پسران سود زیادی از افزایش چشمگیر سفرهای تفریحی بعد از جنگ جهانی کسب کرد؛ در سال ۱۹۵۰ یک میلیون بریتانیایی با توماس کوک سفر کردند. شرکت، خدمات ویژه ای به مسافران تجاری ارائه داد و کمپ تفریحی خود در پرستاتین ولز را بازسازی کرد. با وجود اینکه کوک جایگاه خود را به عنوان بزرگترین و موفق ترین شرکت در صنعت سفر حفظ کرد، اما برای رقابت با شرکت هایی که پکیج های ارزان ارائه می دادند با چالش هایی مواجه شد. در سال ۱۹۶۵ سود خالص شرکت برای اولین بار از مرز یک میلیون پوند گذشت اما رقبای جوان، او را پیوسته به چالش می کشیدند.
خصوصی سازی مجدد
در سال ۱۹۷۲ توماس کوک از مالکیت دولت در آمد و توسط کنسرسیوم بانک میدلند، تراست هاوس فورت و شرکت اتومبیل خریداری شد. تغییرات بنیادینی انجام شد و یک لوگوی جدید و استاندارد (عبارت توماس کوک در میان شعله های قرمز) معرفی شد. توماس کوک از رکود دهه هفتاد که منجر به ورشکستی چندین شرکت مسافرتی شد، جان سالم به در برد و با ارائه برنامه های ضمانتی و جبران هزینه در سال ۱۹۷۴ شهرت خود را ارتقا داد.در دهه ۸۰، توماس کوک بر روی سفرهای طولانی تمرکز کرد و در سال ۱۹۸۲ رانکین کان را خرید و در سال ۱۹۸۸ از بازار پکیج های کوتاه مدت بیرون آمد (بازاری که توماس کوک در سال ۱۹۹۶ پس از خرید سان وورد به قدرت به آن بازگشت). در بین سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۹۰، توماس کوک شبکه فروشگاه های بزرگ خود را با خرید خرده فروشی های زنجیره ای فریمز، بلواسکای و فورکورنرز گسترش داد.در سال ۱۹۹۲ شرکت توسط وست ال بی (WestLB) سومین بانک بزرگ آلمان و LTU بزرگترین خط هوایی چارتر آلمان خریداری شد و در ۳ سال بعد، به تملک اختصاصی وست ال بی در آمد. توماس کوک سان ورد، تایم آف و فلایینگ کالرز را تملک کرد و با کارلوسن لژر و خطوط هوایی JMC شریک شد.
قرن ۲۱، قلب آفتابی
در مارس ۲۰۰۱، توماس کوک با فروش خدمات جهانی و مالی خود به تراولکس، توسط Touristic AG C&N بزرگترین شرکت مسافرتی آلمان خریداری شد و در طول یک ماه نامش به Thomas Cook AG تغییر یافت و لوگو و برند جدیدی را معرفی کرد. در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۷ توماس کوک و MyTravel Group plc با هم ترکیب شدند و Thomas Cook Group plc را تاسیس کردند.در اکتبر ۲۰۱۱ توماس کوک بزرگترین شبکه خرده فروشی سفر را با برپایی ۱۲۰۰ فروشگاه، راه اندازی کرد و در اول اکتبر ۲۰۱۳ توماس کوک به طور رسمی یک برند واحد را به دنیا معرفی کرد. «قلب آفتابی» و «!Let’s go” بخش مهمی از برنامه های آینده توماس کوک می باشد.
توماس کوک امروزی
در حال حاضر Thomas Cook Group plc یکی از بزرگترین گروه های پیشرو در سفر تفریحی در دنیا می باشد که سالانه بیش از ۹ میلیارد پوند فروش و بیش از ۲۰ میلیون مشتری دارد. ۲۷۰۰۰ نفر در ۱۷ کشور برای توماس کوک کار می کنند و در حوزه تخصصی اش، رتبه اول را دارد. چشم انداز توماس کوک «ارائه تجارب سفارشی و منحصر به فرد گردشگری با استفاده از فناوری های پیشرفته و ایجاد ارتباط نزدیک با مشتری» است.
خلاقیت های بی همتای توماس کوک از سال ۱۸۴۱ آغاز شد و پیوسته ادامه داشت و این بود که آن را از رقبا متمایز می کرد. نوآوری، گذشته توماس کوک را شکل داده است و آینده او را نیز شکل خواهد داد.
پس از موفقیت در اروپا، توماس در سال ۱۸۶۵ یک سفر اکتشافی به آمریکای شمالی که شامل تورهایی با ۴۰۰۰ مایل جابجایی ریلی می شد، را راه اندازی کرد. چهار سال بعد در سال ۱۸۶۹ او دو کشتی بخار به مقصد نیل اجاره کرد. اوج موفقیت کسب و کار او در سپتامبر ۱۸۷۲ در سن ۶۳ سالگی اتفاق افتاد، زمانی که به یک تور ۸ ماهه به سرتاسر دنیا رفت. او آرزو داشت یک سفر از مصر به چین برود و این جز با بازگشایی کانال سوئز و تکمیل شبکه ریلی ساحل غربی و شرقی آمریکا میسر نبود.توماس و گروه کوچکش با کشتی بخار از اقیانوس اطلس گذشتند و به آمریکا رسیدند و با قطار از نیویورک به سانفرانسیسکو رفتند. آنها با کشتی پاسیفیک به ژاپن و از دریای اینلند به چین رفتند و سپس از سنگاپور و هند بازدید کردند. آنها با عبور از اقیانوس هند و دریای سرخ از بمبئی به قاهره رفتند و بیشتر اعضای گروه از آنجا به لندن بازگشتند. اما توماس خودش به تنهایی به مصر، فلسطین، ترکیه، یونان، ایتالیا و فرانسه سفر کرد و پس از ۲۲۲ روز به خانه برگشت. این تورهای دور دنیا به یک رویداد سالانه تبدیل شد و بلیط های زیادی برای گردشگران مستقل صادر شد که بعضی از آنها به جای چین و ژاپن به استرالیا و نیوزلند می رفتند. این مطلب برگرفته از سایت تور کوش آداسی تابستان 96 است .
جان میسون کوک
در حالیکه توماس مشغول سفر به دور دنیا بود، پسرش جان میسون کوک، دفتر مرکزی شرکت را با موفقیت به لادگیت سیرکس لندن منتقل کرد. البته پدر و پسر در مورد جنبه های خاصی از این پروژه اختلاف نظر داشتند و در سال ۱۸۷۸ شراکت آنها به پایان رسید. جان نسبت به توماس تاجر بهتری بود و قصد داشت شرکت را به لحاظ بین المللی گسترش دهد. در عصری که ارتباطات تلگرافی تازه ظهور پیدا کرده بود و خبری از تلفن و فکس نبود، این کار بسیار سختی بود.
جان نسخه خارجی سیاح (The Excursionist)، روزنامه ای که پدرش برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ چاپ کرده بود را برای اطلاع رسانی خدمات مسافرتی خود به مشتریان در کشورهای فرانسه، آلمان، هند، استرالیا، آمریکا و شرق دور منتشر کرد. او پیوسته مکاتباتی را با دفاترشان در خارج انجام می داد که اگر شکایت و یا مشکلاتی وجود داشته باشد، به آنها رسیدگی کند.
فرانک، ارنست و برت
توماس و جان میسون کوک، هر دو در سال های آخر قرن نوزدهم فوت کردند و این کسب و کار را برای سه پسر جان به نام های فرانک هنری، ارنست ادوارد و توماس آلبرت (برت) به ارث گذاشتند. ربع اول قرن بیستم مصادف بود با ظهور تورهای ورزش های زمستانی، تور با خودروهای شخصی و سفرهای هوایی تجاری و شرکت توماس کوک و پسران با استفاده از این فرصت ها توانستند جای خود را در بازار جهانی سفر تثبیت کنند.شرکت توماس کوک و پسران با مسئولیت محدود در سال ۱۹۲۴ تاسیس و در سال ۱۹۲۶ دفتر مرکزی آن از لادگیت سیرکس به خیابان برکلی (خیابان مرکزی و اشرافی لندن) منتقل شد. برت در سال ۱۹۱۴ درگذشت و فرانک و ارنست در سال ۱۹۲۸ طی اقدام غیر منتظره ای کسب و کار خود را به شرکت بین المللی بلژیکی واگن لیتس، مجری اکثر قطارهای لوکس اروپایی که جای خواب دارند، فروختند.
از واگن لیتس تا شرکت حمل و نقل ریلی بریتانیا
بعد از جنگ جهانی دوم، دفتر مرکزی واگن لیتس در پاریس توسط نیروهای اشغالگر مصادره شد، و دارایی های بریتانیایی کوک توسط دولت بریتانیا باز پس گرفته شد. برای جلوگیری از ورشکستگی شرکت در صدمین سال فعالیت خود، توماس کوک و پسران به ۴ شرکت حمل و نقل ریلی بریتانیایی فروخته شد و در سال ۱۹۴۸ بخشی از شرکت حمل و نقل ریلی بریتانیا شد.
دهه پنجاه و شصت
شرکت توماس کوک و پسران سود زیادی از افزایش چشمگیر سفرهای تفریحی بعد از جنگ جهانی کسب کرد؛ در سال ۱۹۵۰ یک میلیون بریتانیایی با توماس کوک سفر کردند. شرکت، خدمات ویژه ای به مسافران تجاری ارائه داد و کمپ تفریحی خود در پرستاتین ولز را بازسازی کرد. با وجود اینکه کوک جایگاه خود را به عنوان بزرگترین و موفق ترین شرکت در صنعت سفر حفظ کرد، اما برای رقابت با شرکت هایی که پکیج های ارزان ارائه می دادند با چالش هایی مواجه شد. در سال ۱۹۶۵ سود خالص شرکت برای اولین بار از مرز یک میلیون پوند گذشت اما رقبای جوان، او را پیوسته به چالش می کشیدند.
خصوصی سازی مجدد
در سال ۱۹۷۲ توماس کوک از مالکیت دولت در آمد و توسط کنسرسیوم بانک میدلند، تراست هاوس فورت و شرکت اتومبیل خریداری شد. تغییرات بنیادینی انجام شد و یک لوگوی جدید و استاندارد (عبارت توماس کوک در میان شعله های قرمز) معرفی شد. توماس کوک از رکود دهه هفتاد که منجر به ورشکستی چندین شرکت مسافرتی شد، جان سالم به در برد و با ارائه برنامه های ضمانتی و جبران هزینه در سال ۱۹۷۴ شهرت خود را ارتقا داد.در دهه ۸۰، توماس کوک بر روی سفرهای طولانی تمرکز کرد و در سال ۱۹۸۲ رانکین کان را خرید و در سال ۱۹۸۸ از بازار پکیج های کوتاه مدت بیرون آمد (بازاری که توماس کوک در سال ۱۹۹۶ پس از خرید سان وورد به قدرت به آن بازگشت). در بین سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۹۰، توماس کوک شبکه فروشگاه های بزرگ خود را با خرید خرده فروشی های زنجیره ای فریمز، بلواسکای و فورکورنرز گسترش داد.در سال ۱۹۹۲ شرکت توسط وست ال بی (WestLB) سومین بانک بزرگ آلمان و LTU بزرگترین خط هوایی چارتر آلمان خریداری شد و در ۳ سال بعد، به تملک اختصاصی وست ال بی در آمد. توماس کوک سان ورد، تایم آف و فلایینگ کالرز را تملک کرد و با کارلوسن لژر و خطوط هوایی JMC شریک شد.
قرن ۲۱، قلب آفتابی
در مارس ۲۰۰۱، توماس کوک با فروش خدمات جهانی و مالی خود به تراولکس، توسط Touristic AG C&N بزرگترین شرکت مسافرتی آلمان خریداری شد و در طول یک ماه نامش به Thomas Cook AG تغییر یافت و لوگو و برند جدیدی را معرفی کرد. در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۷ توماس کوک و MyTravel Group plc با هم ترکیب شدند و Thomas Cook Group plc را تاسیس کردند.در اکتبر ۲۰۱۱ توماس کوک بزرگترین شبکه خرده فروشی سفر را با برپایی ۱۲۰۰ فروشگاه، راه اندازی کرد و در اول اکتبر ۲۰۱۳ توماس کوک به طور رسمی یک برند واحد را به دنیا معرفی کرد. «قلب آفتابی» و «!Let’s go” بخش مهمی از برنامه های آینده توماس کوک می باشد.
توماس کوک امروزی
در حال حاضر Thomas Cook Group plc یکی از بزرگترین گروه های پیشرو در سفر تفریحی در دنیا می باشد که سالانه بیش از ۹ میلیارد پوند فروش و بیش از ۲۰ میلیون مشتری دارد. ۲۷۰۰۰ نفر در ۱۷ کشور برای توماس کوک کار می کنند و در حوزه تخصصی اش، رتبه اول را دارد. چشم انداز توماس کوک «ارائه تجارب سفارشی و منحصر به فرد گردشگری با استفاده از فناوری های پیشرفته و ایجاد ارتباط نزدیک با مشتری» است.
خلاقیت های بی همتای توماس کوک از سال ۱۸۴۱ آغاز شد و پیوسته ادامه داشت و این بود که آن را از رقبا متمایز می کرد. نوآوری، گذشته توماس کوک را شکل داده است و آینده او را نیز شکل خواهد داد.
