منوی پرتال
2017/03/04، 12:28 PM
پرو ، کشوری مهد فرهنگ‌های متنوع، اشکال هنری گوناگون، آشپزی منحصربه‌فرد، ادبیات و سایر جنبه‌های مرتبط با فرهنگ است و یکی از بهترین نمونه‌های تنوع و آمیختگی فرهنگ‌ها است. این فرهنگ، ابتدا در تمدن اینکاها و بعد در سنت‌های اسپانیایی ریشه دوانده‌است.پرو در سواحل غربی آمریکای جنوبی واقع شده‌است و در همسایگی کشورهای اکوادور، کلمبیا، برزیل، بولیوی و شیلی قرارگرفته‌است. در غرب این کشور، اقیانوس آرام قرار دارد. توپوگرافی و آب‌و‌هوای این کشور از تنوع چشم‌گیری برخوردار است. نواحی خشک در کنار سواحل، بخش‌های کوهستانی و مرتفع در مرکز و منطقه‌ی وسیعی از زمین‌های پست و کوه‌های جنگلی در شرق این کشور، سه منطقه‌ی جغرافیایی پرو را تشکیل می‌دهند. جغرافیا بر فرهنگ ملت‌ها تاثیر‌گذار است و کشور پرو نیز یکی از نمونه‌های بارز این تاثیرات جغرافیایی است. فرهنگ پرو یکی از متمایزترین و متنوع‌ترین فرهنگ‌ها در آمریکای جنوبی به شمار می‌رود.فرهنگ کشور پرو ترکیبی از فرهنگ اسپانیایی و سرخ‌پوستی بومی است. تمدن اینکاها بیشترین تاثیر را بر شکل‌گیری فرهنگ پرو دارد، هر چند تاثیرات فرهنگ آسیایی، اروپایی و آفریقایی را نیز نباید از قلم انداخت. در حقیقت این کشور، آمیزه‌ای از فرهنگ‌ها و سنت‌های گوناگون است. برای آشنایی بیشتر با فرهنگ این کشور و سبک زندگی ساکنان آن با ماهمراه باشید. این مطلب برگرفته از سایت تور مراکش است .
مردم پرو
مذهب، یکی از ابعاد فرهنگ و یکی از عناصر متعالی آن است. قانون اساسی پرو بر آزادی عقیده و مذهب استوار است. با این حال، مذهب رسمی این کشور کاتولیک است و کاتولیسیزم رومی نقشی تعیین‌کننده در فرهنگ و تمدن پرو دارد. از میان سایر مذاهب و ادیانی که در پرو رایج هستند، اسلام، هندو و بودائیسم را می‌توان برشمرد. بیشتر از پنجاه درصد جمعیت پرو در نواحی ساحلی زندگی می‌کنند و بقیه در بخش‌های کوهستانی ساکن هستند. کمتر از ۵ درصد اهالی این کشور در مناطق جنگلی سکونت دارند.۴۵ درصد جمعیت پرو را بومیان و نزدیک به ۳۷ درصد آن را دورگه‌ها تشکیل می‌دهند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است و زبان Quechua نیز در برخی از مناطق رواج دارد .به طور متوسط، ۹۲ درصد از مردان و حدود ۷۹ درصد از زنان، باسواد هستند.فرهنگ امروزی پرو، آمیزه‌ای از فرهنگ سنتی و معاصر این کشور است. علی‌رغم جهانی‌شدن و پیشرفت‌های امروزی، مردم پرو سنت‌های دیرین خود را حفظ کرده‌اند و به تنوع فرهنگی خود افتخار می‌کنند.
ماچو پیچو
ماچو پیچو یا ماچو پیکچو شهری با دیوارهای سنگیِ جلا داده شده که مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده است. اولین بنای این مجموعه این‌تی‌هوآتانا (Intihuatana)، معبد خورشید که اتاقی با ۳ پنجره و در منطقه‌ای از ماچو پیچو که باستان شناسان آن را منطقه مقدس می‌نامند، قرار دارد.ماچوپیچو یکی از محبوب‌ترین مقاصد توریستی در جهان است و نمایش باشکوهی از دستاوردهای اینکاها در زمینه‌ی معماری می باشد. هنر استعماری در پرو، تحت تاثیر سبک باروک (Baroque) است. بیشتر اشکال هنری این دوره بر موضوعات مذهبی تمرکز دارند.
ادبیات
ادبیات پرو از سنت‌های شفاهی تمدن‌های پیش کلمبیایی، نشات می‌گیرد. اسپانیایی‌ها نوشتن را در قرن شانزدهم وارد ادبیات پرویی کردند. قرن بیستم، نقطه‌ی اوجی برای نویسندگانی چون Ciro Alegria ، Jose Maria Arguedas و Cesar Vallejo بود. ماریو بارگاس یوسا (Mario Vargas Llosa) در نیمه‌ی دوم این قرن توانست ادبیات پرویی را به جهان معرفی کند. امروزه بسیاری از نویسندگان پرویی در آمریکا زندگی می‌کنند.
موسیقی
سنت‌های هنری اهالی پرو به فرهنگ‌های پیش از اینکا باز می‌گردد. نام رقص سنتی و ملی پرو، Marinera است. سایر انواع رقص‌های محلی نیز در پرو وجود دارند که با فعالیت‌های کشاورزی، شکار و جنگ گره خورده‌اند. برخی از این رقص‌ها تحت تاثیر مسیحیان به وجود آمده‌اند.Kashua و Huayno دو نمونه از رقص‌های سرخ‌پوستی و جنگی هستند. رقص Kashua معمولا گروهی و رقص Huayno، دو نفری انجام می‌شوند.
اهالی پرو، موسیقی این کشور را هزاران سال زنده نگه داشته‌اند. موسیقی امروزی پرو ترکیبی از موسیقی سرخ‌پوستی و اسپانیایی است. در گذشته، آلات موسیقی با مواد متنوعی ساخته می‌شدند؛ موادی مانند پوسته صدف حلزونی، فلزات گران‌بها، شاخ حیوانات و حتی گِل.
جشن‌ها و مراسم سنتی
در کشور پرو، سالانه نزدیک به ۳۰۰۰ جشنواره برگزار می‌شود که بیشتر آنها مربوط به مذاهب مسیحی هستند. غیر از کریسمس، Corpus Christi و هفته‌ی مقدس، مراسمی هستند که اعتقادات بومی را با مسیحیت درآمیخته‌اند. Alasitaswhich جشن دیگری متشکل از بازار صنایع دستی، رقص و وعده‌های غذایی مخصوص است.
آشپزی
آشپزی و غذاها نیز در این کشور از تنوع قابل‌توجهی برخوردار هستند. مواد اصلی تشکیل‌دهنده‌ی غذاهای پرویی معمولا شامل ذرت، گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی می‌شوند. اهالی پرو از میوه‌هایی نظیر cherimoya ، lucuma و آناناس استفاده می‌کنند. یکی از غذاهای سنتی و لذیذ پرو، ceviche نام دارد؛ ماهی مارینه شده در آب لیمو. اهالی پرو به همراه غذا یک نوشیدنی گوارا و لذیذ تحت عنوان chicha de jora سرو می‌کنند. نوشیدنی ملی پرو، Pisco نام دارد.
Lomo Saltado یکی از غذاهای لذیذ و جزء جدایی‌ناپذیر آشپزی پرو است. این غذا از قطعات باریک گوشت گاو سرخ‌شده به همراه ادویه‌جات، گوجه‌فرنگی، پیاز، سیب‌زمینی، برنج سفید و سبزیجات معطر مانند گشنیز و جعفری تهیه می‌شود.
مردم پرو
مذهب، یکی از ابعاد فرهنگ و یکی از عناصر متعالی آن است. قانون اساسی پرو بر آزادی عقیده و مذهب استوار است. با این حال، مذهب رسمی این کشور کاتولیک است و کاتولیسیزم رومی نقشی تعیین‌کننده در فرهنگ و تمدن پرو دارد. از میان سایر مذاهب و ادیانی که در پرو رایج هستند، اسلام، هندو و بودائیسم را می‌توان برشمرد. بیشتر از پنجاه درصد جمعیت پرو در نواحی ساحلی زندگی می‌کنند و بقیه در بخش‌های کوهستانی ساکن هستند. کمتر از ۵ درصد اهالی این کشور در مناطق جنگلی سکونت دارند.۴۵ درصد جمعیت پرو را بومیان و نزدیک به ۳۷ درصد آن را دورگه‌ها تشکیل می‌دهند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است و زبان Quechua نیز در برخی از مناطق رواج دارد .به طور متوسط، ۹۲ درصد از مردان و حدود ۷۹ درصد از زنان، باسواد هستند.فرهنگ امروزی پرو، آمیزه‌ای از فرهنگ سنتی و معاصر این کشور است. علی‌رغم جهانی‌شدن و پیشرفت‌های امروزی، مردم پرو سنت‌های دیرین خود را حفظ کرده‌اند و به تنوع فرهنگی خود افتخار می‌کنند.
ماچو پیچو
ماچو پیچو یا ماچو پیکچو شهری با دیوارهای سنگیِ جلا داده شده که مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده است. اولین بنای این مجموعه این‌تی‌هوآتانا (Intihuatana)، معبد خورشید که اتاقی با ۳ پنجره و در منطقه‌ای از ماچو پیچو که باستان شناسان آن را منطقه مقدس می‌نامند، قرار دارد.ماچوپیچو یکی از محبوب‌ترین مقاصد توریستی در جهان است و نمایش باشکوهی از دستاوردهای اینکاها در زمینه‌ی معماری می باشد. هنر استعماری در پرو، تحت تاثیر سبک باروک (Baroque) است. بیشتر اشکال هنری این دوره بر موضوعات مذهبی تمرکز دارند.
ادبیات
ادبیات پرو از سنت‌های شفاهی تمدن‌های پیش کلمبیایی، نشات می‌گیرد. اسپانیایی‌ها نوشتن را در قرن شانزدهم وارد ادبیات پرویی کردند. قرن بیستم، نقطه‌ی اوجی برای نویسندگانی چون Ciro Alegria ، Jose Maria Arguedas و Cesar Vallejo بود. ماریو بارگاس یوسا (Mario Vargas Llosa) در نیمه‌ی دوم این قرن توانست ادبیات پرویی را به جهان معرفی کند. امروزه بسیاری از نویسندگان پرویی در آمریکا زندگی می‌کنند.
موسیقی
سنت‌های هنری اهالی پرو به فرهنگ‌های پیش از اینکا باز می‌گردد. نام رقص سنتی و ملی پرو، Marinera است. سایر انواع رقص‌های محلی نیز در پرو وجود دارند که با فعالیت‌های کشاورزی، شکار و جنگ گره خورده‌اند. برخی از این رقص‌ها تحت تاثیر مسیحیان به وجود آمده‌اند.Kashua و Huayno دو نمونه از رقص‌های سرخ‌پوستی و جنگی هستند. رقص Kashua معمولا گروهی و رقص Huayno، دو نفری انجام می‌شوند.
اهالی پرو، موسیقی این کشور را هزاران سال زنده نگه داشته‌اند. موسیقی امروزی پرو ترکیبی از موسیقی سرخ‌پوستی و اسپانیایی است. در گذشته، آلات موسیقی با مواد متنوعی ساخته می‌شدند؛ موادی مانند پوسته صدف حلزونی، فلزات گران‌بها، شاخ حیوانات و حتی گِل.
جشن‌ها و مراسم سنتی
در کشور پرو، سالانه نزدیک به ۳۰۰۰ جشنواره برگزار می‌شود که بیشتر آنها مربوط به مذاهب مسیحی هستند. غیر از کریسمس، Corpus Christi و هفته‌ی مقدس، مراسمی هستند که اعتقادات بومی را با مسیحیت درآمیخته‌اند. Alasitaswhich جشن دیگری متشکل از بازار صنایع دستی، رقص و وعده‌های غذایی مخصوص است.
آشپزی
آشپزی و غذاها نیز در این کشور از تنوع قابل‌توجهی برخوردار هستند. مواد اصلی تشکیل‌دهنده‌ی غذاهای پرویی معمولا شامل ذرت، گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی می‌شوند. اهالی پرو از میوه‌هایی نظیر cherimoya ، lucuma و آناناس استفاده می‌کنند. یکی از غذاهای سنتی و لذیذ پرو، ceviche نام دارد؛ ماهی مارینه شده در آب لیمو. اهالی پرو به همراه غذا یک نوشیدنی گوارا و لذیذ تحت عنوان chicha de jora سرو می‌کنند. نوشیدنی ملی پرو، Pisco نام دارد.
Lomo Saltado یکی از غذاهای لذیذ و جزء جدایی‌ناپذیر آشپزی پرو است. این غذا از قطعات باریک گوشت گاو سرخ‌شده به همراه ادویه‌جات، گوجه‌فرنگی، پیاز، سیب‌زمینی، برنج سفید و سبزیجات معطر مانند گشنیز و جعفری تهیه می‌شود.
