منوی پرتال
2017/05/10، 11:56 AM
هند از کشورهایی است که آداب و رسوم در آن نقش بسیار زیادی ایفا می کند. به این ترتیب مراسم ازدواج در این کشور هم نمی تواند از این قاعده مستثنا باشد. براین اساس مردم این کشور از زمان های دور مراسم ازدواج را به صورت جشن های چند روزه برگزار می کرده‌اند و و آداب پیچیده بسیاری برای این مراسم قائل بودند. برخی از این آداب و رسوم هندی شامل رنگ کردن دست و پای عروس است که در اصطلاح به آن حنانگاری گفته می شود، در این مراسم به میهمانان افتخاری به جای دست بندهایی از گل، حلقه گل اعطا شده، و تعداد بسیار زیادی شاخه گل و یا گلبرگ گل رز پرتاب می شود که نمادی از خوشبختی است. این مطلب برگرفته از سایت تور بدروم است .
در کشور هندوستان معمولا مراسم عروسی به این شکل است که در سه بخش اجرا می شود. این مراسم سه گانه شامل بخش های قبل از عروسی و مراسم اصلی عروسی و مراسم بعد از عروسی است. در مراسمی که قبل از عروسی برگزار می شود تمام مقدمات فراهم گشته و یک میهمانی شبانه در شب قبل از مراسم اصلی را در بردارد. در این مراسم خانواده های عروس و داماد ضمن ملاقات با هم به رقص و شادی می پردازند. فردی که پاندیت نام دارد و روز عروسی را بر اساس طالع بینی عروس و داماد تعیین می کند، در طول این مراسم با اعضای خانواده مشغول دعا و راز و نیاز می شود تا زندگی مشترک خوش و خرمی برای این زوج آرزو نماید.
در هندوستان تالار عروسی که به آن مانداپا گفته می شود توسط مادر زن آینده داماد در همان روز موعود تزئین شده و مادر زن داماد او را به جایگاهی دعوت می کند تا پاهای او را شسته و به او شیر و عسل تعارف کند. در این هنگام طبق یک عادت و فرهنگ محلی، خواهر زن داماد در تلاش برای ربودن کفش های داماد برمی آید و چنانچه موفق به این کار شود، داماد باید برای باز پس گرفتن کفش هایش مبلغی را به او تقدیم کند. داماد در هند معمولاً دستاری بر سر می گذارد که با پرده ای از گل تزئین شده تا از این طریق از گزند ارواح شیطانی در امان باشد. پدر و مادر عروس، دختر خود را شوهر می دهند اما قبل از مراسم عروسی چیزی نمی خورند تا برای این مناسبت پاک و طاهر باشند. در یک حرکت نمادین برای ایجاد اتحاد هرچه بیشتر بین تازه عروس و داماد، ساری عروس به شال دور گردن داماد گره زده می شود. در مراسمی مشابه، طناب نازکی به دور گردن زن و شوهر گره می زنند تا آن ها را از شیطان محافظت نماید و معمولاً بزرگترهای عروس و داماد این کار را انجام می دهند.
آن چه که در فرهنگ های مختلف به اسم حلقه شناخته می شود در مراسم عروسی هندی شکل و شمایل دیگری دارد. در این کشور گردنبندی به نام مانگالا سوترا به دور گردن عروس بسته می شود که از یک طناب نازک با دو آویز طلا تشکیل شده و با سه گره توسط داماد بسته می شود. این خود نمادی از پیوند روح عروس و داماد برای مدت ۱۰۰ سال است. همچنین این گردنبند نمادی از وضعیت تأهل عروس به حساب می آید. ضمن این که عدد ۱۰۰ در فرهنگ هندی هم مانند سایر فرهنگ ها از جمله ایران عددی نمادین و بلکه مقدس به شمار می رود. یک مراسم سرگرم کننده و جالب مانگال فراس است. در این مراسم عروس و داماد چهار مرتبه به دور آتش مقدس چرخیده تا دارما ، آرتا ، کاما ، و موکشَه را نشان دهند و پس از انجام این کار عروس و داماد باید در جایگاه خود بنشینند و هر کدام که زودتر بنشیند بر اهل خانه حکمفرمایی می کند.
در مراسم هفت مرحله، داماد به عروس کمک می کند تا هفت آجیل فوفل را با انگشت شصت پای راستش لمس کند و در عین حال آن ها هفت بار سوگند یاد می کنند. سپس عروس خانه پدری خود را به قصد خانه شوهر ترک می کند. مادر شوهر عروس یک ظرف پر از برنج در مقابل درب ورودی خانه قرار می دهد. عروس بایستی با پای راست خود برنج را روی زمین بریزد. این کار نمادی از ثروت بوده و اینکه عروس مسئولیت های جدید خود را پذیرفته است.
در کشور هندوستان معمولا مراسم عروسی به این شکل است که در سه بخش اجرا می شود. این مراسم سه گانه شامل بخش های قبل از عروسی و مراسم اصلی عروسی و مراسم بعد از عروسی است. در مراسمی که قبل از عروسی برگزار می شود تمام مقدمات فراهم گشته و یک میهمانی شبانه در شب قبل از مراسم اصلی را در بردارد. در این مراسم خانواده های عروس و داماد ضمن ملاقات با هم به رقص و شادی می پردازند. فردی که پاندیت نام دارد و روز عروسی را بر اساس طالع بینی عروس و داماد تعیین می کند، در طول این مراسم با اعضای خانواده مشغول دعا و راز و نیاز می شود تا زندگی مشترک خوش و خرمی برای این زوج آرزو نماید.
در هندوستان تالار عروسی که به آن مانداپا گفته می شود توسط مادر زن آینده داماد در همان روز موعود تزئین شده و مادر زن داماد او را به جایگاهی دعوت می کند تا پاهای او را شسته و به او شیر و عسل تعارف کند. در این هنگام طبق یک عادت و فرهنگ محلی، خواهر زن داماد در تلاش برای ربودن کفش های داماد برمی آید و چنانچه موفق به این کار شود، داماد باید برای باز پس گرفتن کفش هایش مبلغی را به او تقدیم کند. داماد در هند معمولاً دستاری بر سر می گذارد که با پرده ای از گل تزئین شده تا از این طریق از گزند ارواح شیطانی در امان باشد. پدر و مادر عروس، دختر خود را شوهر می دهند اما قبل از مراسم عروسی چیزی نمی خورند تا برای این مناسبت پاک و طاهر باشند. در یک حرکت نمادین برای ایجاد اتحاد هرچه بیشتر بین تازه عروس و داماد، ساری عروس به شال دور گردن داماد گره زده می شود. در مراسمی مشابه، طناب نازکی به دور گردن زن و شوهر گره می زنند تا آن ها را از شیطان محافظت نماید و معمولاً بزرگترهای عروس و داماد این کار را انجام می دهند.
آن چه که در فرهنگ های مختلف به اسم حلقه شناخته می شود در مراسم عروسی هندی شکل و شمایل دیگری دارد. در این کشور گردنبندی به نام مانگالا سوترا به دور گردن عروس بسته می شود که از یک طناب نازک با دو آویز طلا تشکیل شده و با سه گره توسط داماد بسته می شود. این خود نمادی از پیوند روح عروس و داماد برای مدت ۱۰۰ سال است. همچنین این گردنبند نمادی از وضعیت تأهل عروس به حساب می آید. ضمن این که عدد ۱۰۰ در فرهنگ هندی هم مانند سایر فرهنگ ها از جمله ایران عددی نمادین و بلکه مقدس به شمار می رود. یک مراسم سرگرم کننده و جالب مانگال فراس است. در این مراسم عروس و داماد چهار مرتبه به دور آتش مقدس چرخیده تا دارما ، آرتا ، کاما ، و موکشَه را نشان دهند و پس از انجام این کار عروس و داماد باید در جایگاه خود بنشینند و هر کدام که زودتر بنشیند بر اهل خانه حکمفرمایی می کند.
در مراسم هفت مرحله، داماد به عروس کمک می کند تا هفت آجیل فوفل را با انگشت شصت پای راستش لمس کند و در عین حال آن ها هفت بار سوگند یاد می کنند. سپس عروس خانه پدری خود را به قصد خانه شوهر ترک می کند. مادر شوهر عروس یک ظرف پر از برنج در مقابل درب ورودی خانه قرار می دهد. عروس بایستی با پای راست خود برنج را روی زمین بریزد. این کار نمادی از ثروت بوده و اینکه عروس مسئولیت های جدید خود را پذیرفته است.
