منوی پرتال
2017/05/07، 02:50 PM
کاغذ یکی از مواردی است که گسترده ترین مصرفها را در دنیای امروز دارد. کاغذ علاوه بر نوشتن، مصارف و کاربردهای گوناگونی دارد که در زندگی روزمره نمونه های آن را مشاهده می کنید. البته در طول قرنهای بسیار، مهمترین و اصلی ترین کاربرد کاغذ، نوشتن بوده است.
انسان از گذشته های دور در پی راهها و وسایلی بوده که مقاصد و اندیشه های خود را ثبت و ضبط کند. او برای یادداشت کردن و انتقال معلومات و اطلاعات به سطوح سنگی، الواح گلی، استخوان، پوست و چرم حیوانات و برگ درختان متوسل شده است. مصریان از نی، کاغذ پاپیروس و رومیان «پارشمن» را ساختند که نوعی کاغذ از پوست گوسفند و بره بوده است. چینیان نیز کاغذهایی از پوست درخت توت و گرد ساقه ی خیزران و الیاف کنف ساخته اند. فن کاغذ سازی بعدها از چین به جزیره ی ژاپن رفت. این مطلب برگرفته از سایت چاپ کاتالوگ است .
پس از اسلام، مسلمانان فن کاغذسازی را از اسیران چینی آموختند و صنعت کاغذسازی را در شهر سمرقند بنیان نهادند. در عهد تیموریان و صفویان به جنبه های زیبایی شناختی کاغذ نیز توجه شده و انواع کاغذهای رنگی و هنری را فراهم کردند. کاغذ آهارمهده که از استحکام بالایی برخوردار بوده، برای خوشنویسی نیز بسیار مرغوب بود. با هنر افشانگری، کاغذهای افشان زر و نقره نیز می ساختند و با ابرسازی انواع کاغذهای ابری (ابروباد) را بوجود می آوردند. این کاغذها نه تنها چشم نواز بودند بلکه به جهت روان شناسی مطالعه و پیوند روح و روان خواننده با طبیعت از طریق کتاب مؤثر بودند.
انسان از گذشته های دور در پی راهها و وسایلی بوده که مقاصد و اندیشه های خود را ثبت و ضبط کند. او برای یادداشت کردن و انتقال معلومات و اطلاعات به سطوح سنگی، الواح گلی، استخوان، پوست و چرم حیوانات و برگ درختان متوسل شده است. مصریان از نی، کاغذ پاپیروس و رومیان «پارشمن» را ساختند که نوعی کاغذ از پوست گوسفند و بره بوده است. چینیان نیز کاغذهایی از پوست درخت توت و گرد ساقه ی خیزران و الیاف کنف ساخته اند. فن کاغذ سازی بعدها از چین به جزیره ی ژاپن رفت. این مطلب برگرفته از سایت چاپ کاتالوگ است .
پس از اسلام، مسلمانان فن کاغذسازی را از اسیران چینی آموختند و صنعت کاغذسازی را در شهر سمرقند بنیان نهادند. در عهد تیموریان و صفویان به جنبه های زیبایی شناختی کاغذ نیز توجه شده و انواع کاغذهای رنگی و هنری را فراهم کردند. کاغذ آهارمهده که از استحکام بالایی برخوردار بوده، برای خوشنویسی نیز بسیار مرغوب بود. با هنر افشانگری، کاغذهای افشان زر و نقره نیز می ساختند و با ابرسازی انواع کاغذهای ابری (ابروباد) را بوجود می آوردند. این کاغذها نه تنها چشم نواز بودند بلکه به جهت روان شناسی مطالعه و پیوند روح و روان خواننده با طبیعت از طریق کتاب مؤثر بودند.
