منوی پرتال
2017/05/08، 02:10 PM
لباسهای سنتی، به عنوان بخشی حیاتی از تمدن چین، نقش مهمی در فرهنگ و تاریخ این کشور ایفا می‌کنند. مشخصات اصلی این لباس ها عبارتند از یقه ضربدری که با آوردن نیمه چپ لباس بر روی نیمه راست شکل می‌گیرد، شال کمر برای بستن جامه و نوعی بلوز و دامن یا جامه بلند.این ویژگی ها هزاران سال حفظ گردیدند تا اینکه با تاسیس جمهوری چین (۱۹۱۲ – ۱۹۴۹ ) نیم تنه نظامی چینی Chinese Tunic Suit یا لباس مائویی Mao suit رواج و سلطه یافت. اما امروزه اکثر چینی ها در زندگی روزمره خود لباس های مدرنی می پوشند که تفاوت چندانی با همتاهای غربی خود ندارند. جامه های سنتی تنها در فستیوال های خاص، آیین ها یا مراسم مذهبی پوشیده می شوند. بسیاری از اقلیت های قومی کشور نیز در زندگی روزمره، لباس های سنتی خود را به تن می کنند و نقش مهمی درپوشش سنتی چینی ایفاء کرده اند. این مطلب برگرفته از سایت تور پوکت است .
تاریخچه
براساس اکتشافات تاریخی لباس در چین به دوران پالئولیتیک ( از۱.۷ میلیون سال پیش تا قرن ۲۱ قبل از میلاد) برمی‌گردد. برای تهیه لباس از پوست حیوانات و برای تزیین آن از سنگ های کوچک و دندان حیوانات استفاده می شد. ولی لباس به معنای واقعی تا زمان امپراطور یلو Yellow Emperor یعنی حدود ۵۰۰۰ سال پیش اختراع نشده بود. تا زمان سلسلۀ شانگ (ازقرن ۱۷ قبل از میلاد تا سال ۱۰۴۶ قبل از میلاد) خصیصه های اصلی لباس سنتی چین وهمچنین مدل کلی بلوز به اضافه دامن خلق شده بود. بعد ها در دوران سلسلۀ ژو Zhou Dynasty (1046 تا۲۵۶ قبل از میلاد) لباس یکسرۀ بلند هم درآمد و هزاران سال در کنار لباس پیشین یعنی بلوز و دامن بلند مورد استفاده مردم قرار گرفت و باگذشت زمان کامل تر و بهتر شد. بعدها در دهۀ ۱۹۷۰ وقتی که چین دست به اجرای اصلاحات زد و سیاست باز را درپیش گرفت، عامه مردم به تدریج به لباس های سبک غربی روی آوردند.
سبک های معروف لباس چینی ها
باوجودی که مدهای لباس در طی زمان تغییر می کنند ولی چند نوع سبک پوشش وجود دارد که تا امروز هم در داخل کشور و هم خارج از آن محبوبیت دارند.
• لباس سنتی چینی هان : به لباسی اطلاق می شود که مردم هان از زمان سلطنت امپراطور یلو (حدود ۲۶۹۸ قبل از میلاد) تا دوره سلسلۀ مینگ (۱۶۴۴-۱۳۶۸ میلادی) برتن می کردند. این لباس به هان فو Han Fu (fu در زبان چینی به معنای لباس است) شهرت یافت زیرا در طی سلطنت دودمان هان جرح و تعدیل یافت و رواج پیدا کرد. این پوشش معمولا به شکل لباس بلندی با آستین های بزرگ و گشاد است که یقه اش پس از آمدن نیمه چپ لباس بر روی نیمه راست به شکل هفت درمی‌آید، و به جای دکمه با شال بسته می شود. اگرچه طرح ساده ای دارد ولی در افراد مختلف، احساسات مختلفی را ایجاد می کند.
• لباس چینی (تانگ ژوانگ( Chinese Suit (Tang Zhuang)- : این لباس ترکیبی از نیم تنه مردانه مانچو متعلق به دوران سلسله چینگ و لباس سبک غربی .این لباس معمولا یقه ایستاده است و در جلو ازبالا تا پایین دکمه های گرد برجسته دارد. طرح و رنگ آن به سبک سنتی چینی است ولی دوخت آن غربی است.
• چانگ سام ( چی پائو) Cheongsam( Qi Pao): این لباس دراصل از جامه زنانه مانچو گرفته شده که پس از ادغام با مدل های غربی به شکل امروزی درآمده است. ویژگی های آن عبارتند از یقۀ ایستاده، کمر چسبان، دکمه های گرد برجسته و چاک در دو پهلو. جنس پارچه آن معمولا ابریشم، نخ و کتان است. چانگ سام پرطرفدارترین لباس چینی در دنیای امروز است.
• نیم تنه نظامی چینی ( ژونگ شان ژوآنگ)Chinese Tunic Suit ( Zhongshan zhuang): که به آن لباس یات- سن Yat-sen هم گفته می شود، توسط دکتر سان یات-سن با ترکیب دو سبک غربی و چینی طراحی گردید. این لباس دارای یقه کوتاه و منحنی و چهار جیب پاکتی است. از آنجا که رهبر چین، مائو تسه تونگ اغلب این لباس را برتن داشت، غربی ها آن را لباس مائویی هم می نامند. این لباس، پوشش اصلی مردم چین از زمان تاسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹ تا دهه ۱۹۸۰ بود. رهبران چین هنوز هم هنگام حضور درمراسم مهم مانند رژه های نظامی آن را به تن می کنند.
• لباس های عروسی سنتی: لباس های عروسی سنتی چینی در سلسله های مختلف و دوره های زمانی گوناگون با یکدیگر تفاوت داشتند ولی غالبا به رنگ قرمز بودند زیرا در فرهنگ چینی رنگ قرمز نشانه خوشبختی، شادی و خوش یمنی است. معروف ترین لباس عروسی سنتی چینی، «تاج سربا مهره های قرمز و لباس بلند قرمز» red chaplet and official robes است که هنوزهم نوعروسان درمراسم عروسی به سبک سنتی یا برای گرفتن عکس های عروسی آن را می پوشند.
تاریخچه
براساس اکتشافات تاریخی لباس در چین به دوران پالئولیتیک ( از۱.۷ میلیون سال پیش تا قرن ۲۱ قبل از میلاد) برمی‌گردد. برای تهیه لباس از پوست حیوانات و برای تزیین آن از سنگ های کوچک و دندان حیوانات استفاده می شد. ولی لباس به معنای واقعی تا زمان امپراطور یلو Yellow Emperor یعنی حدود ۵۰۰۰ سال پیش اختراع نشده بود. تا زمان سلسلۀ شانگ (ازقرن ۱۷ قبل از میلاد تا سال ۱۰۴۶ قبل از میلاد) خصیصه های اصلی لباس سنتی چین وهمچنین مدل کلی بلوز به اضافه دامن خلق شده بود. بعد ها در دوران سلسلۀ ژو Zhou Dynasty (1046 تا۲۵۶ قبل از میلاد) لباس یکسرۀ بلند هم درآمد و هزاران سال در کنار لباس پیشین یعنی بلوز و دامن بلند مورد استفاده مردم قرار گرفت و باگذشت زمان کامل تر و بهتر شد. بعدها در دهۀ ۱۹۷۰ وقتی که چین دست به اجرای اصلاحات زد و سیاست باز را درپیش گرفت، عامه مردم به تدریج به لباس های سبک غربی روی آوردند.
سبک های معروف لباس چینی ها
باوجودی که مدهای لباس در طی زمان تغییر می کنند ولی چند نوع سبک پوشش وجود دارد که تا امروز هم در داخل کشور و هم خارج از آن محبوبیت دارند.
• لباس سنتی چینی هان : به لباسی اطلاق می شود که مردم هان از زمان سلطنت امپراطور یلو (حدود ۲۶۹۸ قبل از میلاد) تا دوره سلسلۀ مینگ (۱۶۴۴-۱۳۶۸ میلادی) برتن می کردند. این لباس به هان فو Han Fu (fu در زبان چینی به معنای لباس است) شهرت یافت زیرا در طی سلطنت دودمان هان جرح و تعدیل یافت و رواج پیدا کرد. این پوشش معمولا به شکل لباس بلندی با آستین های بزرگ و گشاد است که یقه اش پس از آمدن نیمه چپ لباس بر روی نیمه راست به شکل هفت درمی‌آید، و به جای دکمه با شال بسته می شود. اگرچه طرح ساده ای دارد ولی در افراد مختلف، احساسات مختلفی را ایجاد می کند.
• لباس چینی (تانگ ژوانگ( Chinese Suit (Tang Zhuang)- : این لباس ترکیبی از نیم تنه مردانه مانچو متعلق به دوران سلسله چینگ و لباس سبک غربی .این لباس معمولا یقه ایستاده است و در جلو ازبالا تا پایین دکمه های گرد برجسته دارد. طرح و رنگ آن به سبک سنتی چینی است ولی دوخت آن غربی است.
• چانگ سام ( چی پائو) Cheongsam( Qi Pao): این لباس دراصل از جامه زنانه مانچو گرفته شده که پس از ادغام با مدل های غربی به شکل امروزی درآمده است. ویژگی های آن عبارتند از یقۀ ایستاده، کمر چسبان، دکمه های گرد برجسته و چاک در دو پهلو. جنس پارچه آن معمولا ابریشم، نخ و کتان است. چانگ سام پرطرفدارترین لباس چینی در دنیای امروز است.
• نیم تنه نظامی چینی ( ژونگ شان ژوآنگ)Chinese Tunic Suit ( Zhongshan zhuang): که به آن لباس یات- سن Yat-sen هم گفته می شود، توسط دکتر سان یات-سن با ترکیب دو سبک غربی و چینی طراحی گردید. این لباس دارای یقه کوتاه و منحنی و چهار جیب پاکتی است. از آنجا که رهبر چین، مائو تسه تونگ اغلب این لباس را برتن داشت، غربی ها آن را لباس مائویی هم می نامند. این لباس، پوشش اصلی مردم چین از زمان تاسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹ تا دهه ۱۹۸۰ بود. رهبران چین هنوز هم هنگام حضور درمراسم مهم مانند رژه های نظامی آن را به تن می کنند.
• لباس های عروسی سنتی: لباس های عروسی سنتی چینی در سلسله های مختلف و دوره های زمانی گوناگون با یکدیگر تفاوت داشتند ولی غالبا به رنگ قرمز بودند زیرا در فرهنگ چینی رنگ قرمز نشانه خوشبختی، شادی و خوش یمنی است. معروف ترین لباس عروسی سنتی چینی، «تاج سربا مهره های قرمز و لباس بلند قرمز» red chaplet and official robes است که هنوزهم نوعروسان درمراسم عروسی به سبک سنتی یا برای گرفتن عکس های عروسی آن را می پوشند.
